Page 84 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 84
16
แตถ่ า้ เมอื่ ไหรเ่ ราคดิ ไมด่ ี พลงั เหลา่ นจี้ ะหาย นนั่ คอื จติ เขาเปลยี่ น เปลยี่ นจติ ดวงใหมป่ บุ๊ มนั ทา ลาย ตัวเองในตัว จริง ๆ แล้ว ถ้าพลังความดีเขามีมากขึ้น ถ้ามีมากจนใหญ่กว่าเรื่องนั้น ๆ อย่างที่บอกว่า ให้จิต เรากวา้ งกวา่ เรอื่ งนนั้ คดิ แลว้ เขาไมส่ ามารถเปลยี่ นจติ ไมก่ ระทบจติ ใจของเรา ความดยี งั ดา รงอยู่ ยงั ทรงอยู่ ยังตั้งอยู่และพัฒนาดีขึ้นเรื่อย ๆ
นี้คือการดูจิตเรา การยกจิตขึ้นสู่ความว่าง แล้วพิจารณาการเอามาใช้งาน ทาแบบนี้ทาให้เป็นปกติ ทา บอ่ ย ๆ ซา้ ๆ ในชวี ติ ของเรา ไมจ่ า เปน็ ตอ้ งนงั่ หลบั ตาอยา่ งเดยี ว เหน็ ไหมเมอื่ กนี้ ี้ ใหห้ ลบั ตาตอนแรกเพอื่ จะได้รู้ชัด มันเหลือแต่ทวารคือที่จิตของเรา พอลืมตา ลืมตาแล้วพอแยกได้ปุ๊บ ลืมตาเราก็เห็นจิตเราได้ ไม่ จา เปน็ ตอ้ งหลบั ตาแลว้ เพราะฉะนนั้ ถา้ เราทา ไดอ้ ยา่ งนี้ ลมื ตาหรอื หลบั ตากไ็ มต่ า่ งกนั แลว้ มนั เลยกลายเปน็ เรื่องปกติของชีวิตเรา จะเป็นเรื่องปกติของชีวิตเรา การปฏิบัติธรรมจึงเป็นเรื่องปกติ ไม่มีลีลาท่าทาง เพราะ ฉะนั้น รู้สึกอย่างไรเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น สังเกตได้เลยเห็นไหม รู้สึกอย่างไรก็อย่างนั้น เพราะฉะนั้นขณะที่นั่ง อยู่นี้ เราเห็นจิตเราเบาว่างสงบสุขได้ ขณะที่ฟังไปก็เห็นจิตที่สุขไปด้วยได้...ได้ไหม
เวลาเราอยู่ในชีวิตประจาวันก็เหมือนกัน แต่เวลาฟังเรื่องที่ไม่ถูกใจ ทายากนะ ทาไมถึงไม่ถูกใจ เพราะใจเราเล็กใช่ไหม เพราะใจเราแคบใจเราเล็ก เลยใส่อย่างไรก็ไม่ถูก มันหลบ ใส่มานี่ก็หลบซ้ายหลบ ขวา เลยไม่ถูกใจสักอย่างหนึ่ง พอหลบไปหลบมาก็วุ่นวาย แล้วพอดูใจกว้างแล้วรู้สึกเป็นอย่างไร อะไรก็ ถูกใจหมดเลย เพราะใจเราว่างใจที่ว่าง ๆ โล่ง ๆ กว้าง ๆ นี่นะ อะไรก็ถูกใจหมด เห็นแล้วรู้สึกสบายใจ ไม่มีอะไรขัดใจเลย ไม่มีอะไรผิดมีแต่ถูกใจสบายใจ เพราะว่าไม่มีตัวตนไม่มีเรา ลองสังเกตดูอาจารย์พูด นนี่ ะ ทบี่ อกวา่ ใจเราแคบแลว้ ใสอ่ ะไรไมถ่ กู ใจหงดุ หงดิ รา คาญ มนั มเี ราแลว้ เหลอื แคบอยนู่ ดิ เดยี วแคน่ เี้ อง ใจเราเหลือนิดเดียว บางทีเท่ากับกาปั้น บางทีเลยเล็กอีกเหลือแค่จุดเดียว กระทบนิดเดียวก็แตกแล้ว แล้ว ก็ใจแตก แตกร้าว ใจสลาย แล้วก็หมดแรง
สังเกตนะ ใจคนเรายิ่งแคบยิ่งเติมไม่เต็ม ใจยิ่งแคบยิ่งเติมไม่เต็ม พอใจกว้างยิ่งกว้าง ยิ่งกว้าง เท่าจักรวาลกลับเต็มเองโดยปริยาย เมื่อกี้นี้ที่บอกให้ใจเรากว้างเท่าท้องฟ้าปุ๊บ เห็นไหมพอนึกถึงความสุข แป๊บเดียวก็เต็ม แต่คนที่เห็นแก่ตัว...ใจแคบนะ เติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม มันจะมีอาการแบบใส่แล้วใส่ไม่ถูกนะ เพราะอันนั้นก็ไม่ถูกใจอันนี้ก็ไม่ถูกใจ ใส่มานิดเดียว โอ้!มากไป นี่น้อยไป ไม่เอาด้วยสลัดทิ้งหมด แล้วก็ ดงึ ควา้ มาเรอื่ ย ๆ เลยใสไ่ มถ่ กู แตก่ เ็ อาแตใ่ จ เพราะฉะนนั้ ความทกุ ขต์ รงนี้ ทเี่ กดิ ขนึ้ ดว้ ยความทเี่ ราไมเ่ ขา้ ใจ ตรงนี้ การทาใจของเราทาใจอย่างไรถึงจะมีความสุข ทาใจให้กว้าง นอกจากทาใจให้กว้างและมองอะไร กว้าง ๆ แล้วก็สบายด้วย แต่ถ้าเราแค่ทาใจให้กว้าง ๆ กว้างเท่าท้องฟ้า กว้างเท่าจักรวาลไปเลย ลองดูสิรู้สึก สบายกวา่ กนั ไหม รสู้ กึ สบายกวา่ กนั เยอะ จะเดนิ ไปไหนจะไปทางไหนกอ็ ยใู่ นบรรยากาศ กอ็ ยใู่ นสายตาของ สติเรา เห็นไหม ลองดูสินี่คือการปฏิบัติธรรม
เพราะฉะนนั้ การยกจติ ขนึ้ สคู่ วามวา่ ง การแยกรปู นาม ยกจติ ขนึ้ สคู่ วามวา่ ง แลว้ ใชจ้ ติ ทวี่ า่ งทา หนา้ ที่ รับรู้ เติมความสุขเข้าไปในจิตที่ว่าง ๆ ทาจิตที่ว่างของเราให้มีพลัง ทาจิตที่ว่างให้มีพลังของความดียิ่งขึ้น ๆ ทีนี้ก็ใช้กับชีวิตประจาวันของเรา อันนี้เป็นเบื้องต้นเลยนะ ที่ให้ทานี้เป็นการปฏิบัติเบื้องต้นเลย จากนั้น
