Page 845 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 845
777
สภาวะทเี่ กดิ ขนึ้ มนั เปน็ ธรรมชาติ เปน็ เรอื่ งปกตขิ องชวี ติ เปน็ อาการของรปู นามทงั้ หมด เพราะฉะนนั้ เวลาเล่าสภาวะนี่เล่าให้เป็น แล้วก็เพิ่มอีกอย่างหนึ่งนะ ตรงที่ว่าถ้าเราเป็นคนขี้ลืม เวลาปฏิบัติ เจาะสภาวะ แลว้ ลมื ลมื ลมื ... เหตทุ ที่ า ใหล้ มื สภาวะนอี้ ยา่ งไร นนั่ อกี อยา่ งหนงึ่ แตว่ ธิ ที จี่ ะจา ใหไ้ ดค้ อื “กา หนดจา สภาวะ” เห็นแล้วดูให้ชัด อย่างเช่น เราจาไม่ได้เลยพองยุบเขาเกิดดับอย่างไร ตอนกาหนดชัดเจนมากเลย แต่จา ไม่ได้... แสดงว่ามันชัดไม่เต็มที่ แล้วไม่มีเจตนาจา
อันนี้ที่จริงนี่ ถ้าเรามี “เจตนาที่จะรู้ชัด” เราจะจา! ที่จาไม่ได้ เราจะบอกได้ว่า รู้สึกอํากํารมันชัดเจน แต่มันจบเร็วมํากเลยจนจําไม่ได้ อันนี้คือจาได้เรียบร้อยแล้ว จําได้ว่ํามันดับเร็ว อํายุมันสั้น รู้ขึ้นมําแล้ว ดับ รู้ขึ้นมําแล้วดับ รู้ขึ้นมําแล้วดับ... ถ้าเล่าแบบนี้แสดงว่าจาได้เรียบร้อย เล่าเรียบร้อยแล้วไง สิ่งที่เล่าคือ สิ่งที่ต้องจา ไอ้เรื่องราวที่มันดับไปไม่ต้องจาหรอก สภาวะคือตัวลักษณะอาการเกิดดับเอง เห็นไหม ง่ายขึ้น แล้วนะต่อไปจะไม่มีปัญหา อาจารย์จะได้ไม่ต้องนั่งนาน โยคีเล่าสภาวะเก่งขึ้น แป๊บเดียว แป๊บเดียว...
ไปนั่งห้าหกคน คนนั่งท้าย ๆ ก็ ทาไมเล่าช้าจัง!? เริ่มคิดในใจนิดหนึ่ง ๆ แอบมองเข้าไปในห้องสอบ อารมณ์ เหลืออีกกี่คน... สี่คน สักพักคงเข้าได้แล้ว ไม่เป็นไรให้คนส่งอารมณ์เกือบหมดก่อน เรานั่งอยู่ที่ กุฏิอยู่ก่อน พอไปถึง อ้าว! หมดเวลา แล้วก็ไม่ได้ส่งนะ... บางทีก็คิดว่า เดี๋ยวผู้ประสานไปตามเองแหละ แหม! โยนภาระนะนั่นน่ะ เราก็ต้องมารอมั่ง คิดถึงผู้ประสานบ้างแล้วนะ แต่ก็ถือว่าได้ออกกาลังกายนะ- ปั่นจักรยาน ถือว่าได้บุญ-เขาก็จะได้บุญที่ส่งข่าว
บางทีเขาเห็นนั่งเงียบ ๆ เกรงใจว่าโยคีกาลังเจาะสภาวะ จะสะกิดจะเรียกก็ไม่ได้ เดี๋ยวเขากาลังจะ ไปนิพพาน พอสะกิดปึ๊บหลุดออกมานี่ โอ้โห! เสร็จเลยนะ ไปตัดมรรคผลนิพพานของเขานี่ ต้องดูดี ๆ นะ ต้องส่งสัญญาณแบบไม่ให้เขาตกใจ จริง ๆ นะ เขากาลังมุ่ง ๆ ๆ สภาวะดีเลย สะดุดกึก! เสียดายมากเลย หันมามองค้อนนิดหนึ่ง... กลายเป็นว่า โอ้โห! เราทาบาปไปเสียนี่ เพราะฉะนั้น วิธีก็คือ ก่อนที่จะไปถึง ทา เสียงดัง ๆ กระไอกระแอมก็ได้ คือทาอยู่นอก ๆ
จริง ๆ นะ พอกาลังดิ่ง ๆ แล้วไปสะกิดปึ๊บ สะดุ้งเฮือกเหมือนตกจากที่สูงเลย ถ้าทาเสียงดัง เขาก็ จะค่อย ๆ แว่ว ๆ เข้ามา เขาก็ค่อยได้รู้สึกตัว แล้วเขาจะได้ไม่รู้สึกถูกรบกวน นี่วิธีแก้นะ! เคยเห็น โอ้โห! เรากาลังนั่งสมาธิเจาะสภาวะอยู่ดี ๆ เลย เขามากระซิบข้างหู เขาเกรงใจมากเลยนะ กระซิบปึ๊บ หูว! ใจวูบ ไปเลย คือจิตกาลังสงบ คิดดูสิ เบาแค่ไหนมันก็ยังดัง! กระซิบปึ๊บมันก็วูบเลย ยิ่งถ้าสะกิดเหมือนกับอะไร มากระทบอย่างแรง อันนี้สังเกตนะ แล้วกลายเป็นบาปไม่รู้ตัว
เมื่อก่อนตอนที่ปฏิบัติอยู่ โยคีเขาปฏิบัติในถ้า อาจารย์ก็ปฏิบัติอยู่อีกจุดหนึ่ง พอดีมีพระผู้ใหญ่มา แล้วเขาอยากเข้าไปดูถ้านั้น เราก็เอาไงดี โยมปฏิบัติอยู่ เขาก็เดินจงกรม ตั้งใจขะมักเขม้น... เราพาพระ ผู้ใหญ่ไป ก็ส่งเสียงก่อน ทาเป็นคุยเสียงดัง ๆ พอไปถึงก็ขออนุญาต ขอโอกาสนะ พระผู้ใหญ่มา จะไปดูถ้า ก็ไปกัน จะกลัวว่าไปรบกวนเขากาลังปฏิบัติ กาลังมุ่งไปนิพพาน แล้วไปสะดุด ก็เป็นผลต่อการปฏิบัติของ เรานะ ทาให้เราปฏิบัติแล้วก็ติด ๆ ขัด ๆ ติด ๆ ขัด ๆ แล้วเราก็จะรู้สึกหงุดหงิดตัวเองอีก ทาไมไม่เดินหน้า สักที!? บางทีเหตุพวกนี้เราไม่รู้ว่ามันมีผลมากไหม เราป้องกันไว้ก่อนดีกว่า
