Page 879 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 879
การน้อมพลังบุญ
ณ สานักวิปัสสนาพัฒนาทางจิต จ.ตรัง วันที่ ๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๙
เวลากาหนดอิริยาบถย่อย ขณะที่เรามุ่ง สังเกตไหมว่า เวลาเรามุ่งทาอย่างใดอย่างหน่ึงมาก ๆ บ ร ร ย า ก า ศ เ ข า จ ะ ห า ย ไ ป ถ า ม ว า่ บ ร ร ย า ก า ศ ห า ย ไ ป น ผ่ ี ดิ ไ ห ม ? ไ ม ผ่ ดิ น ะ ส งั เ ก ต แ บ บ น ี ้ ถ งึ แ ม ไ้ ม ม่ บี ร ร ย า ก า ศ เรารู้อยู่กับอาการ เขาเรียกอารมณ์หลัก มีอยู่อารมณ์เดียวที่อยู่ข้างหน้าอาการเคลื่อนไหว แต่สิ่งหนึ่งที่ เรารู้ได้ก็คือ ตัวสภาพจิตเรา รู้สึกมันตั้งมั่น หนักแน่น มั่นคง ตื่นตัว ถ้าจิตเรารู้สึกหนักแน่น ตื่นตัว และ มนั่ คงกบั การเคลอื่ นไหวหรอื การกระทา ตรงนนั้ ยงั ไมต่ อ้ งหว่ งเรอื่ งบรรยากาศ ใหร้ วู้ า่ ยงิ่ มนั่ คงยง่ิ หนกั แนน่ เท่าไหร่ อาการเคลื่อนไหวเขาเกิดดับในลักษณะอย่างไร ให้รู้อาการไปเลย
พอ(อาการ)เคลื่อนไหวหยุด ให้กลับมาดูถึงบรรยากาศที่รองรับ ทาไมต้องมาดูถึงบรรยากาศ ท่ีรองรับ ? เพื่อละความเป็นตัวตน ความเป็นเราจะหายไป แล้วพลังเขาจะเพิ่มเร็ว หรือความเป็นตัวตน จะไม่เกิดข้ึน แต่ถ้าหยุดป๊ึบแล้วไม่ดูบรรยากาศ การไม่ดูบรรยากาศเหมือนไม่ดูสภาพจิตตัวเอง แป๊บหน่ึง บางคร้ังก็จะมีตัวตนแทรกเข้ามาเป็นระยะ ๆ เพราะฉะนั้น พอหยุดปึ๊บไปดูบรรยากาศรองรับ ความมี ตวั ตนกจ็ ะดบั ไป หรอื วา่ งไป หรอื ไมม่ ตี วั ตนเกดิ ขนึ้ มา กลายเปน็ สภาพจติ ทส่ี งบ พอนง่ิ แลว้ ไปดทู คี่ วามรสู้ กึ ที่สงบอีก พลังเขาก็จะเพิ่มขึ้น สังเกตแบบน้ีสลับกันไปในการกาหนดอิริยาบถย่อย
ในการเจริญวิปัสสนาของเรานั้น ในอิริยาบถย่อยหรืออิริยาบถหลัก สังเกตอาการเกิดดับกับ สภาพจิตสลับกันแบบนี้ ประเด็นสาคัญก็คือว่า อาการเกิดดับรอบนี้เป็นแบบนี้รอบต่อไปอาการเขาเกิดดับ เขาเปลี่ยนไปยังไง สภาพจิตเราใหม่ ๆ รู้สึกมั่นคง สงบ ยิ่งกาหนดยิ่งรู้สึกมั่นคง ยิ่งสงบ ยิ่งตื่นตัว อันนั้น คือลักษณะของสภาพจิต เมื่อจิตมีความสงบและต่ืนตัวมากขึ้น สิ่งต่อไปก็คือสังเกตอาการท่ีเคลื่อนไหว อาการนั้นเกิดดับในลักษณะอย่างไร... เขาเกิดดับแบบยาว ๆ หรือส้ัน ๆ หรือวึบหาย วึบหาย วึบหาย แว็บหาย แว็บหาย... หรือดับแบบเด็ดขาดมากขึ้น ? เพราะฉะน้ัน ตัวสภาพจิตกับอาการ สองอย่างนี้ให้ สังเกตสลับกัน เขาจะไปด้วยกันอยู่แล้ว ยังไงเขาก็ปรากฏ
811
