Page 918 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม
P. 918
850
การอธิษฐานจิต
ณ ศูนย์วิปัสสนายุวพุทธฯ เขมรังสี (ศูนย์ ๔) จ.พระนครศรีอยุธยา ๑๙ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๓
สาธุ ๆ ๆ อ่ะ! นั่งตามสบายนะ วันน้ีฟังเรื่องอธิษฐานจิตนะ เริ่มตรงไหนดี คุยเบา ๆ ก็ได้นะ พูด แบบเบา ๆ เจอลม...สวิงแล้วก็จะไอ เป็นอะไรที่บอบบางนะ มนุษย์น่ีบอบบางจังเลย แค่ลมเบา ๆ ก็ไอ แค่ มีแสงแดดผ่านก็ไข้ขึ้น ช่างบอบบางจังเลย มิน่าพระพุทธเจ้าเปรียบเทียบเหมือนน้าค้างบนยอดหญ้า พอ สาย ๆ มา ก็เริ่มค่อย ๆ สลาย ๆ ๆ จางหายไป ชีวิตนี้สั้นนัก
เหมือนเขาจูงโคไปสู่อะไรนะ โรงฆ่าสัตว์กระมัง เดินเร็วเท่าไหร่เด๋ียวก็ตายเร็วเท่านั้น ถึงที่ประหาร ได้เร็วเท่าน้ัน เพราะฉะนั้น ร่างกายของคนเรานะบอบบางมาก ๆ แต่ก็อยากอยู่นาน ๆ แต่เราก็อยากอยู่ นาน ๆ ทาไมถึงอยากอยู่นาน ๆ อยากทางานเยอะ เปล่า! อยากอยู่ทาไมก็ไม่รู้ อยากอยู่โลกนาน ๆ อยู่นาน ไปอายุมากขึ้น ไม่ไหวแล้ว บางคนก็ไม่อยากอยู่นาน ไม่อยากอยู่...ก็ไม่ได้ จาเป็นต้องอยู่ จาเป็นต้องอยู่ ก็อยู่ไป ไม่อยากอยู่ก็ต้องอยู่
โดยภาระหน้าท่ีที่ต้องอยู่ ต้องทาต้องรับผิดชอบ ก็ต้องอยู่กันต่อไป จะอยู่อีกนานเท่าไหร่...ไม่รู้ แต่ ก็ต้องอยู่กัน แต่จริง ๆ นะ อย่างที่บอก พออากาศเปลี่ยนแปลง เขาเรียกธรรมชาติ อากาศเปลี่ยนแปลง อุณหภูมิไม่สมดุลกัน ร่างกายก็ฟ้อง เดี๋ยวดีเด๋ียวไม่ดี ธาตุเปล่ียนแปลง...ใช่ไหม ธาตุเปล่ียนแปลง แม้แต่ ธาตุในร่างกายเราเปลี่ยนแปลง ก็ไม่เที่ยงแล้ว พอธาตุเปลี่ยนแปลง อาการธาตุไฟมากไปก็ไข้ขึ้น ธาตุไฟ มากไป หนาวมาก ๆ หนาวจนไข้ขึ้นจนจับส่ัน ร้อนมาก ๆ จนไข้ขึ้นตัวร้อนอีก กลายเป็นธาตุเปลี่ยนแปลง ธาตุไม่สมดุลกัน
ถ้าธาตุลมมากไป ท้องอืดมาก ก็อยู่ไม่เป็นสุขอีกนั่นแหละ มีอาการเคร่งตึงตามร่างกาย ก็ไม่เป็นสุข อีก เอ่อ!แล้วความพอดีอยู่ตรงไหนนะ ถ้าอยู่ตรงไหน ก็อยู่ตรงท่ีไม่มีกายกระมัง ถ้าไม่มีกายก็คงสบาย สบายอีกอย่างหนึ่งก็คือ ไม่ทุกข์กับกาย ไม่ต้องทุกข์กับรูปอันนี้ เพราะนี้นี่แหละ คือความเปลี่ยนแปลง ของชีวิต ของรูปนามขันธ์ ๕ ที่เวียนว่ายตายเกิด ที่เปลี่ยนไปในแต่ละวัน ๆ แต่ละวัย
