Page 102 - ดับตัวตน ค้นธรรม
P. 102
94
เราก็จะได้มีแรง ไปทางานกลับมา เจอหน้าเหี่ยวอีก หมดแรงเลย... จริง! เจอโยคีเวลาห่วงอาจารย์มาก ๆ ออกอาการ อาจารย์ก็ยิ่งเหนื่อยไปใหญ่ เลย เหนื่อยจากทางานมาแล้วก็ต้องมาเอาใจอีก มาทาให้เขาสบายใจอีก
นึกถึงเลย อ๋อ! มิน่าท่านแม่ครูถึงว่า เมื่อก่อนท่านทางาน งาน บางอย่างที่เรามองไม่เห็น ต้องใช้พลังจิตเยอะ แล้วก็เหนื่อย เราก็ห่วง... พอท่านมา เราก็รีบเข้าไปด้วยความเป็นห่วง หน้าก็ไม่ค่อยดี ห่วงแล้วหน้า ไม่ดีแล้ว เพราะห่วงมาก นี่ก็จะเข้าใจ อ๋อ! เป็นอย่างนี้เอง ทาหน้าดี ๆ หน่อย เราก็พยายามฝืนยิ้มแล้วนะ แล้วก็ยิ้มแห้ง ๆ อ๋อ! เข้าใจแล้ว... เรา ก็ทาอย่างไร ? เราก็สงบ นิ่ง แล้วก็ต้องสร้างบรรยากาศ
แล้วอย่างหนึ่งที่ท่านพยายามสอนโยคี เมื่อก่อนนี้ยังไม่ได้มีการ สอนเรื่องบรรยากาศเรื่องพลัง พอเริ่มสอนไป ท่านบอกว่าพยายามให้มี บรรยากาศรองรับบ่อย ๆ จริง ๆ เจตนาทุกครั้งที่เรามีบรรยากาศรองรับ รอบตัวเรานี่ เราจะสารวมทั้งกาย วาจาของเรา คาพูด กิริยาอาการ มันจะ เป็นตัวกรองอาการต่าง ๆ ของเราทั้งหมด เมื่อไหร่ก็ตามที่เราไม่มี บรรยากาศรองรับ มันก็จะออกมาเป็นดุ้น ๆ คาพูดก็จะเป็นก้อนกลุ่ม หนัก ๆ ออกมา กิริยาก็เป็นอะไรที่ดูไม่ดี
ที่เรายกจิตได้ ทาจิตให้ว่าง มีความสุขได้ มีความสบายได้ อยาก ให้มีบรรยากาศ อยู่ในบรรยากาศของตัวเอง มีบรรยากาศรองรับ เหมือน เรามีบ้านของเรา เรามีบ้านของตัวเองแล้ว อย่าไปเข้าบ้านคนอื่นมากนัก เรามีบ้าน ถ้าบ้านเราใหญ่ ฝนตกก็ไม่เปียก แดดส่องก็ไม่ร้อน คือ บรรยากาศที่รองรับของเรา สังเกตไหม พอเรามีบรรยากาศกว้าง เวลาลม กระทบ มันก็กระทบไม่ถึง เหมือนแดดร้อนฝนตกนั่นแหละ แต่เมื่อไหร่
