Page 106 - ดับตัวตน ค้นธรรม
P. 106
98
สภาพจติ แต่ละขณะเปลี่ยนไปอย่างไร ? และจิตใจเราดีอย่างไร ? ต่างจาก เดิมอย่างไร ? อายุอารมณ์เปล่ียนไปอย่างไร ? ตรงนั้นคือผลท่ีเกิดข้ึน
เพราะอะไร ? การปฏิบัติธรรมท่ีเป็นไปเพ่ือการขัดเกลาจิตใจของ เรา เราจะต้องรับรองตัวเองส่วนหนึ่ง เราจะต้องรู้ด้วยตัวเองว่าดีอย่างไร ไมด่ อี ยา่ งไร ไมใ่ ชอ่ ยทู่ อ่ี าจารยบ์ อกวา่ อนั นถ้ี งึ แลว้ นะ แคน่ ไี้ ดแ้ ลว้ นะอยา่ ง เดียว พออาจารย์บอกว่านี่ใช่แล้วนะถึงแล้วนะ แต่เราก็ไม่รักษาความดี ตรงนั้นที่เกิดขึ้นแล้วให้อยู่เนือง ๆ จริง ๆ แล้วธรรมะที่เกิดขึ้นกับเราเป็น สิ่งที่มีค่ามาก ๆ เป็นสิ่งที่ประเสริฐ เป็นสิ่งที่มีคุณค่า แต่ว่าการรักษาหรือ ให้ธรรมะตรงนั้นนาหน้ายิ่งสาคัญ เพราะว่าจะเป็นตัวประกาศธรรมะ
เรารสู้ กึ วา่ เราอยากประกาศธรรมะ อยากบอกใหค้ นอนื่ ไดร้ ไู้ ดเ้ หน็ ถงึ ความดขี องธรรมะ สงิ่ ทปี่ ระกาศไดด้ ที สี่ ดุ กค็ อื “การกระทา ของเรา” นนั่ แหละ การแสดงธรรมที่ดีที่สุด ถึงไม่พูดก็แสดงธรรมได้ ด้วยกิริยาด้วย อาการของเรา นั่นแหละสาคัญอย่างมาก! การแสดงออกของเราให้เขาได้รู้ ว่า อ๋อ! คนที่มีธรรมะคนที่ปฏิบัติธรรมเป็นแบบนี้ ไม่ใช่พูดอย่างเดียว บางคนไม่ต้องพูดแต่ก็แสดงธรรมะได้ชัดเจน บางคนพูดแล้วธรรมะก็ยัง ไม่ชัด ถ้าแสดงกิริยาที่มีธรรมะรองรับ หรืออาการตั้งบนบรรยากาศของ ความรู้สึกที่เป็นธรรมะได้ด้วย กับแสดงด้วยคาบอกกล่าวได้ด้วยก็จะ ยิ่งดีมาก ๆ ปัญญาตรงนี้เราก็ต้องพิจารณา
การแสดงธรรมของเรากแ็ สดงอยทู่ กุ วนั ๆ การแสดงของเราแสดง ให้ดี แล้วก็จะเป็นผลดีกับตัวเรา ธรรมะจะได้รักษาคุ้มครองเราได้อย่าง เต็มที่ โดยสภาวธรรมแล้วเขาคุ้มครองเรารักษาเราอยู่แล้วไม่ให้ตกไปสู่ อบาย แต่ด้วยการคุ้มครองภายนอก คุ้มครองตัวเอง การเห็นการได้ยิน
