Page 44 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การยกจิตขึ้นสู่ความว่าง
P. 44
40
งานข้างนอกเราทาไม่จบ เกิดชาติหน้ายังทาต่อไป แต่งงานนี้ถ้าจบแล้วไม่ต้องกลับมาทาให้เป็นแบบนี้อีก นั่นแหละสิ่งที่ต้องทา
เพราะฉะนั้นถึงแม้ว่าการที่เรามีชีวิตอยู่ มันก็ยังต้องมีวิบากบางอย่างที่เกิดขึ้น จะเห็นว่าบางครั้ง บางคนว่าเป็นพระอรหันต์แล้วอยู่สบายมีความสุข ต้องมีความสบายตลอดเลยไม่เจอวิบากแล้ว ถ้าเราย้อน กลับมาดูท่านพระโมคคัลลานะเจอมารเข้าท้อง ปวดท้อง ปวดท้องอยู่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเล่านะจริงไม่ จริงไม่รู้เขาเล่ามา ก็เลยนั่งสมาธิเข้าไปทาไมปวดท้องเข้าไปดูในท้อง อ๋อ!เจอเจ้าเวรนายกรรมมาทวง ก็เลย แผ่เมตตาขออโหสิกรรมกันเสร็จ อาการปวดท้องก็หายไป อาการปวดท้องก็หายไป ลองดูนะใครปวดตรง ไหนปวดหัวปวดตัวปวดท้อง ลองเข้าไปถามคุยกับเจ้าเวรนายกรรมดู ถ้าใครมีเยอะคุยกันยากหน่อยนะ ถ้าเราทาเขาไว้เยอะก็อาจจะคุยกันยากหน่อย ก็ต้องเข้าใจ ไม่ใช่ว่าเราคุยปุ๊บเขาต้องเชื่อเราทุกอย่าง เวลา คนคุยกับเรามาขออโหสิเรา บางครั้งก็ให้ดีหรือไม่ให้ดี ก็ยากหน่อย บางทีเราไม่รู้ว่าทาเขาไว้เยอะแค่ไหน เมื่ออดีตกาล
ครั้งอดีตกาลนานมาแล้วเมื่อวันสองวันก่อน...ใช่ไหม หรือเมื่อชาติที่แล้วชาติก่อนเราก็ไม่รู้ ถ้า จาได้ก็ดี ที่นี้ก็คือว่าเรามีเจตนาแบบ อีกอย่างหนึ่งที่บอกว่าวิบาก ใคร ๆ ก็รู้พระโมคคัลลานะท่านเป็น พระผู้ทรงฤทธิ์มีอิทธิฤทธิ์ต่าง ๆ แสดงอิทธิฤทธิ์ต่าง ๆ ได้ ทาไมถูกโจรทาร้ายฆ่าตาย...เห็นไหม วิธีการ ตายไม่ได้บอกว่าคนนั้นจบหรือไม่จบ นี่คือตัวอย่างหนึ่ง ถ้าเราบอกว่าเป็นพระอรหันต์ทาไมถูกโจรฆ่าตาย เพราะวิบากที่บอกว่าครั้งหนึ่งเคยรู้สึกไม่พอใจแม่เบื่อแม่ แม่ตาบอดแล้วก็ขี้เกียจเลี้ยงแล้ว และก็พาไปป่า ก็ทุบตีแม่คิดว่าจะไม่เอาไว้ สมัยไหนไม่รู้คงนานมากแล้วนะ คงนาน เขาเล่าเพราะระลึกชาติได้
เอาไปถามพระพุทธเจ้าว่าทาไมถึงเป็นอย่างนั้น รู้สึกเขาจะเล่าไว้อย่างนั้นนะ ไปถามพระพุทธเจ้า ว่าทาไมถึงถูกโจรฆ่าตาย ทุก ๆ รูปต่างรวบรวมออกไปหาพระพุทธเจ้าแล้วถามพระพุทธเจ้า แต่ความจริง เปน็ อยา่ งไรแตเ่ ขาเลา่ ไวอ้ ยา่ งนนั้ พระพทุ ธเจา้ ตรสั วา่ เพราะวบิ ากกรรมทที่ า กบั แมเ่ มอื่ ครงั้ อดตี พอตแี มแ่ ลว้ บอกว่าโจรปล้นโจรปล้น แม่ตาบอดมองไม่เห็นไม่รู้ว่าเป็นโจรจริง แต่ถูกลูกตี แม่ก็เลยบอกให้ลูกหนีไป ลูกหนีไป ระลึกสานึกได้หยุด หยุดทาร้ายแม่ วิบากตรงนั้นในชาติสุดท้าย มาเจอโจรทาร้ายตายเพราะโจร ทั้ง ๆ ที่ตัวเองมีอิทธิฤทธิ์เยอะแยะมากมาย นี่ก็คือวิบากอย่างหนึ่งที่เกิด
ทุกคนมีวิบากของตน เราไม่รู้หรอกว่าวิบากจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ เพียงแต่รู้ว่าสิ่งที่เราทาปัจจุบันนี้ สิ่ง ที่ควรรู้ปัจจุบันนี้ให้ทาในสิ่งที่ส่งผลเป็นกุศลวิบาก ให้เป็นสิ่งที่ดีทากรรมปัจจุบันให้ดี วิบากที่ดีจะส่งผลกับ เราต่อไปเรื่อย ๆ เพราะฉะนั้นที่เราปฏิบัติ จริง ๆ แล้วกรรม...การทากรรมฐานเป็นกรรมอันยิ่ง กรรมใหญ่ กรรมใหญ่มากจะตัดวิบากตัดภพชาติได้ กรรมมาตัดรอนตัดที่ไม่ดี ที่ไม่ดี ถ้าเราตัดภพชาติได้ที่ไม่ดีที่ยัง ไม่เกิดถูกตัดไป เราก็จะได้แบบสบายขึ้น อย่างเช่นเราตัดกรรม กรรมที่ไม่ดีที่เคยเกิดเยอะ ๆ พอเรามีสติ รทู้ นั กต็ ดั ๆ ตรงไหน กรรมทอี่ าศยั ตวั ทเี่ ราเหน็ ไดช้ ดั คอื อาศยั ตวั โทสะจากทเี่ มอื่ กอ่ นเราใชต้ วั โทสะมกี า ลงั เป็นตัวผลักดัน การทากรรมทางกายวาจาเรา กรรมมโนกรรมแล้วก็ผลักดันให้ทากายกรรมวจีกรรม ออกไป พอเราดับตัวโทสะได้ปุ๊บ เราตัดกรรมที่จะทาเคยชินที่เคยทาตัดสั้นลง ๆ น้อยลง ต่อไปก็ไม่ส่งผล
