Page 42 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การน้อมพลังบุญเพื่อการอธิฐานจิต
P. 42
848
ตรงนี้ต้องสังเกตทั้งรูปทั้งนาม ทั้งกายทั้งจิต ว่าเปลี่ยนแปลงต่างจากเดิมไหม เปลี่ยนไปอย่างไร ใส กว่าเดิม กายที่...รูปที่นั่งอยู่ มีความใส เบากว่าเดิม ๆ ไม่ใช่แค่ความเบาอย่างเดียว สังเกตว่าสิ่งที่เคยหนัก เคยแบก เคยยึด รู้สึกเขาหลุดไปหรือเปล่า เขาว่างไป หลุดไป หายไปไหม อันนี้จะเห็นถึงรูปที่เป็นอยู่นี้ ต่างจากเดิมอย่างไร รูปนามที่กาลังเป็นอยู่นี้ ต่างจากเดิมอย่างไร เป็นการพัฒนาตัวเอง เป็นการเดินทาง ไปสู่เป้าหมายที่ดีในภายภาคหน้า
ขอใหเ้ ราพจิ ารณาเขา้ ไป ในจติ ทวี่ า่ ง ทใี่ ส ไปเรอื่ ย ๆ สกั ระยะหนงึ่ แลว้ ลองดวู า่ พออาการนนั้ หลดุ ไป พ้นไป สภาพจิตเป็นอย่างไร ให้เวลาเรานั่งปฏิบัติธรรม...ข้ามปี ๆ กาหนดรู้ต่อไป ใช้เวลาอีกประมาณสัก ๒๐ นาที จากนี้ไป มีสภาวธรรมอะไรขึ้นมา การเดินทาง...อย่างที่บอกแล้วว่า การกาหนดรู้อาการเกิดดับ คือการเดินทางไปสูเป้าหมายในการปฏิบัติธรรม คือมรรคผลนิพพานนั้น เราอาศัยอาการพระไตรลักษณ์ อาการเกิดดับ ความเปลี่ยนแปลง คือเส้นทางที่เดิน ถ้าอาศัยอาการพระไตรลักษณ์ ความเปลี่ยนแปลง ตรงนี้ การเดินทางของเราจะไม่หลงทาง จะไม่หลงทาง หลงไปในที่ต่า เพราะการเปลี่ยนแปลง คือสัจธรรม
การรู้การเปลี่ยนแปลงทุก ๆ อารมณ์ การเกิดดับ การเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ของทุก ๆ อารมณ์ คือ การเดนิ ทางไปขา้ งหนา้ สภาพจติ ทเี่ กดิ ขนึ้ มาเปน็ ตวั รองรบั เปน็ ตวั บอกวา่ สภาพจติ ...การเดนิ ไปขา้ งหนา้ เปน็ อย่างไร ผลที่ตามมาดีไม่ดีอย่างไร นั่นคือผลที่เกิดขึ้น รองรับการกระทา การปฏิบัติของเรา เพราะฉะนั้น ขอให้ตั้งใจกัน
ต่อไปอาจารย์จะไม่ใช้เสียง ให้เราพิจารณาสภาวธรรมที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้าต่อไป จนเห็นสมควรแก่ เวลา จากนั้นเราค่อยแผ่เมตตาเป็นลาดับต่อไป ขอให้ตั้งใจ...
เดยี๋ วตอ่ ไปเราจะแผเ่ มตตา กอ่ นทจี่ ะแผเ่ มตตา ทา จติ ทดี่ แี ลว้ ใหม้ กี า ลงั มคี วามหนาแนน่ มากยงิ่ ขนึ้ ให้จิตของเราเต็มไปด้วยพลังของความดี เต็มไปด้วยพลังของความเป็นมหากุศล แล้วตั้งจิตอธิษฐานให้ กับตนเอง ด้วยอานุภาพแห่งบุญนี้ จงมาเป็นตบะ เป็นพลวะ เป็นปัจจัย ให้ข้าพเจ้าจงเป็นผู้มีสติ มีสมาธิ มี ปัญญา มีดวงตาเห็นธรรม และเข้าถึงธรรมโดยฉับพลัน
จ า ก น นั ้ แ ผ จ่ ติ ท เี ่ ป น็ บ ญุ อ นั น ใี ้ ห ก้ ว า้ ง อ อ ก ไ ป ใ ห ก้ ว า้ ง อ อ ก ไ ป ไ ม ม่ ขี อ บ เ ข ต ไ ม ม่ ปี ร ะ ม า ณ ใ ห ก้ ว า้ ง เ ท า่ จักรวาล แล้วตั้งจิตอธิษฐานแผ่บุญกุศลอันนี้ ให้กับผู้มีพระคุณทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหาย เพื่อนร่วมโลก เกิด แก่ เจ็บ ตาย เทวดาทั้งหลาย ทั้งที่อยู่ ณ สถานที่แห่งนี้ และที่อื่น ๆ จงรับรู้ถึงบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้แผ่ไปแล้วนี้ เมื่อรับรู้แล้วก็ขอให้อนุโมทนา เมื่ออนุโมทนาแล้ว ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้ามีเวรมีภัยต่อกัน ก็ขอให้อโหสิกรรมซึ่งกัน และกัน เพื่อความเจริญความผาสุกในชีวิตตลอดไป
และสุดท้ายนี้ ก็ขอให้อานิสงส์กุศลผลบุญต่าง ๆ ที่เราได้ทามาตลอดเวลา ตลอดปีที่ผ่านมา จนถึง ปจั จบุ นั นี้ จงมาเปน็ ตบะ เปน็ พลวะ เปน็ ปจั จยั ใหเ้ ราทงั้ หลาย จงเปน็ ผมู้ เี จรญิ ในธรรมยงิ่ ๆ ขนึ้ ไป ปรารถนา สิ่งใดก็ขอให้สาเร็จ ขอให้สาเร็จ ขอให้สาเร็จ สมความปรารถนาโดยพลัน ด้วยกันทุกคนเทอญ
