Page 20 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การเล่าสภาวะ
P. 20
772
ถา้ เรามเี จตนารแู้ บบนี้ มนั จะเปลยี่ นหลายอยา่ งในชวี ติ ของเรา! ถา้ เราเปน็ คนชอบสงั่ สมอารมณ์ ชอบ เก็บเรื่องไม่ดีเอาไว้ในใจบ่อย ๆ ถ้ากาหนดแบบนี้ก็จะสะสางไอ้ที่ค้างอยู่ในใจของเราให้หมดไปเรื่อย ๆ ๆ เกิดก็เกิดสิ! ต่อไปก็แยกระหว่าง “ตัวจิต” กับ “ความคิด” ทีนี้กลายเป็นว่า เรื่องที่คิดเป็นเรื่องอกุศลแต่จิต ไม่ได้เป็นอกุศลตามแล้ว คิดเรื่องราวที่รู้สึกไม่ดีกับเขา คิดได้แต่จิตไม่รู้สึกตาม นี่คือที่บอกว่า อารมณ์ ภายนอกเป็นอกุศลแต่จิตไม่ได้เป็นอกุศลตาม ตรงนี้วิบากเป็นอกุศลแต่จิตไม่เสวยอกุศลวิบากอันนั้น เป็น จิตที่สงบจิตที่ผ่องใสเข้าไปรับรู้ เห็นไหม นี่คือความแตกต่างเลย!
อารมณ์วิบากเป็นอย่างไร ? อย่างเช่น เราชอบเห็นภาพที่ไม่ดี ภาพที่ไม่พึงปรารถนา เห็นเมื่อไหร่ก็ หงดุ หงดิ เหน็ เมอื่ ไหรก่ ห็ งดุ หงดิ นนั่ คอื อารมณภ์ ายนอกเปน็ วบิ ากสา หรบั เรา แตพ่ อกา หนดรแู้ บบนปี้ บ๊ึ เหน็ ต่อไปกลับเฉย ๆ ไม่รู้สึกกับอารมณ์นั้น จิตสงบจิตผ่องใสขึ้น นั่นคือการกาหนดรู้แล้วเราก็จะละไปเรื่อย ๆ เพราะฉะนั้น เวลาเล่าสภาวะ เราก็เล่าว่า จํากที่เวลําเห็นอะไรที่เคยไม่ชอบ เดี๋ยวนี้พอเห็นปึ๊บมันดับเร็ว เห็นแล้วตอนนี้ไม่รู้สึกเลย เห็นแล้วเฉย ๆ เห็นแล้วรู้สึกสบําย ๆ เห็นแล้วสงบ...
เห็นไหม นี่เป็นตัวบอกว่าการที่เราละหรือการที่เราปล่อยวางมันง่ายขึ้นเยอะ ถ้าเราไม่พิจารณา แบบนี้ เอาแต่กลัวว่า อย่าเกิด อย่าเกิด... กลายเป็นว่าเราปฏิเสธอารมณ์นั้น แล้วเรายึดอะไร ? คือเราไม่ อยากเห็น เรามีเงื่อนไข กรอบของเราแคบลง เราก็ขังตัวเองเอาไว้ในที่แคบ ๆ อันนั้นก็เกิดไม่ได้ อันนี้ก็เกิด ไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่ห้ามไม่ได้หรอก เขาก็เกิดเป็นปกติของเขา เพราะฉะนั้น เวลาเล่าสภาวะเราเปรียบเทียบเลย ว่า ควํามคิดเมื่อก่อนดับแบบนั้น วันนี้ดับอย่ํางนี้...
โยคมี าเลา่ บลั ลงั กก์ อ่ นความคดิ เยอะมาก.... อยดู่ ไี มอ่ ยดู่ ี จะไปดไี มไ่ ปดี จะกลบั ดไี หม ? ทอี่ าจารย์ บอกตั้งแต่วันแรก ๆ เลยว่า สังเกตไหมความคิดเขาไม่เที่ยง ? สองบัลลังก์แรกนี่ โอ้โห! อาการหนัก มาก ๆ เลย คิดอย่างเดียวเลย แต่พอบัลลังก์ที่สาม อัศจรรย์มากเลย มันหายไปเอง ไม่มีความคิดเลย เงียบสงบ นี่เป็นตัวบอกถึงความเป็นอนิจจัง แล้วเราทาไมเราต้องกังวลกับเขา... เดี๋ยวเขาก็ไปอยู่แล้ว ? ตั้ง สติดี ๆ กาหนดสองบัลลังก์ก็ไป สามบัลลังก์ก็ไป ทั้งวันเดี๋ยวเขาก็ไปอยู่ดี อารมณ์เขาไม่อยู่ตลอด นั่นคือ ความไม่เที่ยงของอารมณ์อย่างหนึ่ง
อันนี้พูดในลักษณะที่เรากาหนดอาการเกิดดับของความคิดไม่ได้เลย แค่เราเห็นอย่างเดียวเขาก็ไป แล้ว ไม่ต้องกังวล แค่ทาใจสบาย ๆ แล้วดูมันไป ก็จะจบเร็วกว่าที่คิดเยอะ จากที่เราคิดว่าคงจะอยู่ทั้งวัน เขาจะอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงหรือชั่วโมงก็หายไปแล้ว เพราะเราผ่อนคลาย เราปล่อยความเป็นตัวตน ไม่ กังวล ไม่อยาก ไม่เครียด โยคีเล่าเองว่า บางทีก็ช่างมัน ปล่อยไปทาอย่างอื่นก่อน กลับมา อ้าว! หายแล้ว แต่การที่เรากาหนดความคิด เราปล่อยสบาย ๆ แต่คอยสังเกตว่าเขาไปแล้วนะ เริ่มมีแล้วน้อยลงแล้วนะ เบาลงกว่าเดิมนะ แล้วดูสภาพจิตเรา - จิตรู้สึกนิ่งขึ้น สงบขึ้นไหม ? นี่คือวิธีการกาหนดความคิด
เวลาเลา่ สภาวะเหมอื นกนั ถา้ เราเลา่ เฉพาะอาการแบบนี้ อาจารยว์ า่ มนั จะเลา่ แปบ๊ เดยี วนะ ยกตวั อยา่ ง ในการกาหนดเวทนา ตอนนี้เริ่มมีเวทนากันบ้างแล้ว ไม่กี่นาทีเวทนาก็มาแล้ว ทีนี้ เวลาเล่า - วันนี้ขณะนั่ง มีเวทนําขึ้นมํา เวทนํามันเป็นก้อนเลย เป็นก้อนนิ่งสนิท พอมีสติเข้ําไปรู้ปึ๊บ ที่ก้อนนั้นค่อย ๆ เปลี่ยน
