Page 12 - Break A Leg

Open the gates
12
“Op vlak van dans heb ik altijd alle dingen mogen doen die ik wou doen, behalve sommige dingen maar dat kreeg ik op het einde van de rit dan wel of op een andere manier. Maar op vlak van ac- teren wist ik niet waar ik moest beginnen.” De jonge danser was altijd al geïnteresseerd in acteren maar kreeg hier niet echt de kans toe omdat hij niet de nodige achtergrond had en ook binnen zijn kring geen mensen kende in dit werkveld. Na So You Think gingen er echter vele deuren voor hem open en was hij onder andere te zien in Spitbroers en De Luizenmoeder. De beginnende acteur staat op dit vlak nog niet waar hij wil staan maar pusht zichzelf om zich hier verder in te ver- beteren. “Ik weet in mijn hart dat ik dat echt wil en kan maar ik moet geduld hebben. Ik moet nog zoveel mogelijk proberen leren en accepteren wat ik zie en zien wat er voor mij werkt en wat niet. En dan eigenlijk een beetje dezelfde route aannemen als bij dans. Het feit dat ik het zo graag wil doen dat niets mij tegenhoudt om het te doen. En ook gebruik te maken van mijn lust om te leren want ik denk dat dat mij uiteindelijk ook het verste brengt”.
New start
Op dit moment heeft onze artiest ook een theaterstuk lopen waarvoor ze een tour aan het plan- nen zijn. “Van podiumkunsten doe ik vooral dans. Stilletjes aan ben ik ook wat meer theater aan het doen en eigenlijk omdat ik nu de macht heb om zelf iets te doen, ben ik die twee aan het combineren.” Dromen met je ogen open gaat over vier jongeren die op straat leven. Wanneer het groepje van drie opteert om de vierde jongen bij hun groepje te betrekken, ontstaat er een gevoel van rivaliteit tussen de alfa van het groepje en de nieuwe. De alfa zou hem er niet bij hebben en vindt het goed zoals het nu is. De meisjes weten echter hoe hard het leven op straat is en hebben medelijden met de eenzaat. Hij probeert zich hier opnieuw te bewijzen maar krijgt opnieuw een gevoel van eenzaamheid. Hij hoort er niet bij in de normale ‘society wereld’ maar eveneens niet bij de wereld waar hij in wordt geduwd. Hier zoekt hij dan zijn weg in.
Malik beschrijft de moraal als: “het is niet omdat je in een hoekje wordt geduwd, dat dat niet definieert wie je bent, dat dat je verhaal niet moet zijn als jij dat niet uw verhaal wilt maken en jij dat niet jouw juiste pad vindt.”
Het stuk is geïnspireerd door de verhalen van Disney waar de regisseur zelf een grote fan van is. Hij houdt van de manier waarop het een spektakel is voor jong en oud. Verder is het doordrongen met zijn eigen ervaringen en zijn kijk op het leven.
Na twee shows merk je al een duidelijk verschil tussen het eerste optreden en de keer erna. De eerste keer was immers de eerste keer dat Malik het stuk in zijn geheel zag door te weinig tijd. De verbeteringen waren dan ook te zien tijdens zijn tweede show.