Page 21 - Break A Leg

BY TIST MORTELMANS
Popmuziek.
Wat is dat toch met de popmuziek van mijn generatie? Laatst luisterde ik naar de MNM 50
en kreeg ik een ‘nieuw nummer’ te horen van Dimitri Vegas en Like Mike. Was het de
grootste rommel die ik ooit hoorde? Waarschijnlijk wel. De melodie was een totale rip-off
van de superbekende hit van Toto: Afrika. De originaliteit van hedendaagse popartiesten is volledig weg. Ook Ariana Grande slaagde erin om een nieuwe cd te maken die, naar mijn mening, recht de vuilbak in mag. Autotune volledig opengedraaid en alweer een tekort aan originaliteit. Zo begint een van haar nieuwe nummers met een deuntje van The Sound Of
Music. Dit verkracht het originele nummer volledig. Door het gebrek aan creativiteit lijkt ook
alles op elkaar. Waar is de tijd dat de helden van vroeger, zoals The Beatles en The Police,
nog de populairste waren en de artiesten waar iedereen flauw voor viel? Zij maakten
tenminste echte muziek. Ik ontken niet dat alles een evolutie doormaakt en ook popmuziek veranderd door de jaren, maar in dit geval is dit een verandering in een heel dalende
richting. Het ergste van deze kritiek is dat weinig mensen hierin meegaan, zo blijkt uit die
top-50. De mensen stemmen en luisteren dus effectief naar die rotzooi, wat mij zorgen doet maken over de smaak van de mens. Bovendien worden de echte muzikanten achterwege gelaten omdat hun echte muziek niet lelijk genoeg is voor de mensen. Lelijk omdat ik afleid
uit alle hitlijsten dat mensen de lelijkste muziek de beste vinden. Het is jammer dat succes
niet langer voortvloeit uit talent maar uit populariteit. Als artiest is het niet belangrijk meer
dat je iets kan maar dat je opvalt, en dat brengt een groot aandeel aan waarom de muziek zo slecht is. Talent is iets vanuit het oude boekje. Met een aandachttrekkend uiterlijk en
opvallende daden kom je overal. Er is uiteraard ook een andere kant aan dit verhaal volgens mij.
De, wat ik noem, ‘echte muzikant’ distantieert zichzelf van deze manier van promotie en roem. Zij walgen zelf zo van deze manier om beroemd te worden dat ze zichzelf afsluit-
en hiervan en voluit gaan voor hun muziek zonder toeters en bellen.
Waar zij om geven is niet de mensenmassa die hun muziek leuk vindt, maar het selectief publiek die ervan houdt. Op
die manier komen die artiesten nooit tot het grootste deel van de mens hun oren. We zitten op die manier in een vicieuze cirkel. Ik kan enkel respect opbrengen voor de arti- esten die
kiezen niet mee te gaan met de mainstream maar trouw te blijven aan zichzelf. Helaas zal die vicieuze cirkel zo nooit doorbroken worden.
21