Page 12 - Sprinting voor Sophia

10 JAAR SPRINTING SOPHIA
12
STEUN MET HET HART OP DE TONG:
Christien Corbeau
zet zich in met
hart en ziel
''Toen ik voor de eerste keer mee- deed met Sprinting Sophia, wist ik van tevoren niet welk kind in de auto mee zou rijden. De eerste keer stapte Phéline bij mij in, zij was toen 3 jaar. Phéline kreeg op haar tweede leuke- mie. Ik kreeg een déjà vu. Mijn eerste man is overleden, ik was 28 en hij was 33 jaar. Alles kon, alles mocht, we genoten van het leven met een mooie vriendenkring. Toen werd hij ziek, leukemie. Het onbezorgde leven was in 1 klap weg.
Phéline kreeg bovenop haar leukemie een virus in haar ruggengraat wat leidde tot een dwars- laesie. Ze kwam vaker met mij mee in de auto en ik kwam ook langs met Sinterklaas. De jaren volgden en Phéline werd groter, maar de hoop werd kleiner. Door hun eigen kerkelijke omge- ving voelde haar familie zich enorm gesteund. Phéline overleed toen zij 7 jaar was. Ik had het er enorm moeilijk mee, het mag niet zo jong.
Ik kon het moeilijk rijmen met het geloof’, maar voor deze familie was het mooi te zien dat zij er kracht uit haalden.
Dat is pure liefde zonder enige gene
Het verhaal van Phéline draagt bij om nog meer mee te willen werken aan Stichting Sophia en Sprinting Sophia. Het gaat om het plezier van de kinderen. Ik wil dat zij genieten. Bij de ou- ders check ik altijd even wat zij mogen snoepen en vraag ik waar zij blij van worden. Later kreeg ik Freek in mijn auto. Freek was een autistische jongen van 12 jaar en hij praatte honderduit. Fantastisch vond hij het toen ik hem een keer thuis met mijn auto verraste. Ik moest zelf echt
leren omgaan met zijn autisme, heb er ook over gelezen om het beter te leren begrijpen. Freek hangt soms om je nek en dat is pure liefde zonder enige gene. Dit soort ontmoetingen relativeren het leven en leren je te realiseren dat bomen niet altijd tot de hemel groeien. De rallydag is geslaagd als die kinderen een grote smile op hun gezicht hebben en de ouders ook kunnen ontspannen. Wij hadden vorige keer samen een mooi bedrag opgehaald en als je dan aan het einde van de dag bij de Harbour Club zit en dat fijne gevoel met elkaar deelt, dat is prachtig. Op 23 april 2022 hebben wij eindelijk weer het Sophia lichtjesdiner. Dit is ook belangrijk voor de kinderen en de ouders. Ze worden gezien en gesteund.
“Het zien hoe blij mensen worden, dat verrijkt je van binnen”.
Dit is ook weer een oproep voor ondernemers die nog niet steunen: het mooie is dat geven je blij maakt. Het verrijkt je van binnen.
Ik ben een positief ingesteld mens en ik denk niet in problemen, ik denk in oplossingen. De ellende van de kinderen gaat helaas niet weg, die blijft. Maar de verhalen van de kinderen moeten gedeeld blijven worden, zodat mensen het niet vergeten en blijven steunen”.