Page 48 - Sprinting voor Sophia

BRAM MALLER & HANS IJZERMAN:
VERBORGEN HELDEN VAN HET SOPHIA
10 JAAR SPRINTING SOPHIA
48
Terwijl het tegen het einde van de middag al donker is en de regen met bakken naar beneden komt, zitten wij in een sfeervolle boerderij in Bergschenhoek. Een kachel brandt en de koekjestrommel staat open, een goede start van het weekend.
Er is een bont gezelschap aanwezig, waaronder Paulina. Een naam die al vaker genoemd is wanneer het over het Sophia gaat en Sprinting Sophia. Een warme hartelijke lach en een vriendelijk welkom past bij het beeld van Paulina.
Aan tafel nemen Bram en Hans plaats.
De volgers. Dat is een oneerbiedige titel voor een uiterst belangrijke functie die
zij vervullen tijdens de rally van Sprinting Sophia. Hans rijdt voor de stoet uit en Bram sluit de stoet af. Beide rijden ook met een enorme Amerikaanse Pick-Up, niet over het hoofd te zien.
"Wie goed doet, goed ontmoet"
Hans heeft nu meerdere keren meegere- den met de rally en is hier in gerold via zijn buurman. Van een mooi gemêleerd leven op een van de Spaanse eilanden, van kassen- bouw tot glazenwasser en nu sinds een aantal jaren weer terug in Rotterdam. Hans haalt die ene rally aan waarbij zij dankzij politiebegeleiding alle rode lichten langs de Maasboulevard mochten negeren. ‘Prachtig
was dat en het is mooi om te zien hoe de kinderen genieten van zo’n dag, met een stop op de Van Ghentkazerne om vervolgens aan het einde van de dag samen te komen in de Harbourclub’. Een ding weet Hans zeker ‘wie goed doet, goed ontmoet’.
Bram werkt al wat langer mee aan Sprinting Sophia. Is ook ooit via een zakelijke relatie gaan meewerken aan het event. Hij heeft goede herinneringen aan het event en haalt vooral plezier uit het bieden van een dag weg uit de ellendige situatie van de kinde- ren. Kinderen die ongevraagd in een situatie terecht zijn gekomen waar zij niet om hebben gevraagd. Bram weet als geen ander wat het is om te vroeg afscheid te moeten nemen van je naasten. Zijn eigen vrouw overleed nog voor haar 50ste verjaardag. Bram rijdt daarom graag mee voor deze kinderen. Als ‘sluiter’ van de groep, degene die achteraan rijdt, wordt hij altijd wel uitge- daagd door een ondeugende actie van een van de deelnemers of een pechgeval waarbij hij tot de redding moet komen.
Er wordt aan het einde van ons gesprek
aan tafel nog een mooie anekdote gedeeld waarbij een van de rijders op een dag een kind naast zich in de auto had zitten. ‘Hij vroeg het jongetje of hij ziek was, ‘Nee’, ant- woordde hij. ‘Heb je dan een zieke broer of zus?’. ‘Nee, ook niet’. ‘Maar hoe kom je dan in vredesnaam naast mij in de auto?’. Zegt het jongetje, ‘Ik las op google dat er zoveel mooie auto’s rijden vandaag, dus ik pakte mijn kans’. ‘Fantastische ondeugende actie, niet de bedoeling, maar mooi verhaal.