Page 166 - ในที่สุดมันเป็นเรื่องสัมพันธภาพ
P. 166
บูรื่รื่ณานุ กีรื่มั
หนังสัือและบุที่ความในหนังสัือ
ปธาน์ สัุวัรรณ์มิงคล น์รน์ิติ เศรษฐบุตร และ สัมิคิดั เลิศไพฑ์ูรย์.
“ความรว่ มมอื ในการบรหิ ารท้อ้ งถิ่นิ ในประเท้ศูไท้ย์”สัว่ นท้่3ใน การสัร้างเสัริมสัมรรถิ่นะขององค์กรปกครองสั่วนท้้องถิ่ิน. กรุงเทำพฯ: กรมิการปกครอง กระทำรวังมิห้าไทำย, 2545.
น์คริน์ทำร์ เมิฆไตรรัตน์์ และคณ์ะ. การศูึกษาแลืะรวบรวมต์ัวอย์่างการ บริหารกิจการบ้านเมืองแบบร่วมมือกัน (Collaborative Governance) ระหว่างภัาครัฐ องค์กรปกครองสั่วนท้้องถิ่ิน ภัาคธุุรกิจเอกชน ภัาคประชาสัังคมแลืะชุมชน. กรุงเทำพฯ: มิห้าวัิทำยาลัยธรรมิศาสัตร์, 2557.
น์คริน์ทำร์ เมิฆไตรรัตน์์ และคณ์ะ. คู่มือการจัดิต์ังองค์กรความร่วมมือ ระหว่างท้้องถิ่ิน. กรุงเทำพฯ: มิห้าวัิทำยาลัยธรรมิศาสัตร์, 2555.
น์คริน์ทำร์ เมิฆไตรรัตน์์. สัารานุกรมการปกครองท้้องถิ่ินไท้ย์ หมวดิท้่ 5 ประชาสัังคมกับการปกครองท้้องถิ่ิน ลืําาดิับท้่ 1 เรืององค์กร ความร่วมมือระหว่างองค์กรปกครองสั่วนท้้องถิ่ิน. น์น์ทำบุร่: สัถาบัน์พระปกเกล้า, 2547.
166 ในท้ายที่สุดมันเป็ นเรื่อง “สัมพันธภาพ” พลังท้องถิ่น พลังความร่วมมือ พลังเครือข่าย
