Page 126 - จิตรกรรมปริศนาธรรมภาคใต้
P. 126
2) สังขําร หรือเรียก อีกอย่างหนึ่งว่า การ ปรุงแต่ง เขียนเป็น คนปั้นดินเผา ขึ้นรูปปั้นพาหนะ ให้ได้ รูปทรง สวยงาม ตามที่จิตต้องการ ภาษาธรรมจึงอุปมา สังขาร เหมือนคนปั้นหม้อ ก้มหน้าก้มตา แต่งหม้อ มิรู้จักหยุด ในขณะท่ีอารมณ์ กระทบทางตา หู จมูก ล้ิน กาย ใจ หากปัญญาไม่มีสติ มาไม่ทัน อวิชชาจะเข้า ครอบงา ก็จะมีการปรุงแต่ง ท่ีให้เกิดกิเลสขึ้น ปรุงแต่ง เพิ่มพูนข้ึนมา อย่างมิรู้จบ (ภาพที่ 3-11)
ภําพท่ี 3-11 สังขาร
3) วิญญําณ ซ่ึงอุปมาดั่ง ลิงถือลูกแก้ว ลับๆล่อๆ อยู่ หน้า ประตูห้อง “จิต” หรือวิญญาณนี้ กล้ิงกลอกไปมา เหมือนกับ ลิงท่ีไม่มีหยุดน่ิง แกว่งไป แกว่งมา อยู่ตลอดเวลา ยากท่ีจับมาฝึก ให้หยุดน่ิงได้ ปริศนาธรรมของ วิญญาณ จึงเปรียบเหมือนอย่าง ลิงท่ีถือลูกแก้ว เปิดประตูออกมา แล้วว่ิงหายวับ กลับเข้าไปข้างใน ลูกแก้วพุทธะ ในมือลิง วิญญาณคือ การรู้ทางอายตนะ 6 อันได้แก่ หู ตา จมูก ล้ิน กาย ใจ มิใช่วิญญาณ ที่ล่องลอย อย่างที่ชาวบ้านคิด แต่อย่างใด (ภาพที่ 3-12)
ภําพที่ 3-12 วิญญาณ
116
