Page 170 - TSUBOMI
P. 170
บ้านก่ิวแลน้อย อําาเภอสันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่
บา้ นกวิ่ แลนอ้ ยเปน็ ชมุ ชนชาวลา้ นนา ทมี่ คี วามศรทั ธาในพระพทุ ธศาสนา กอ่ ตง้ั เมอื่ ราว พ.ศ. 2๔97 โดยบรรพบรุ ษุ ทม่ี ชี อื่ วา่ พอ่ บญุ มี ในอดตี บา้ นกว่ิ แลนอ้ ยเปน็ พน้ื ท่ี ทรุ กนั ดาร การคมนาคมไมส่ ะดวกนกั คนในชมุ ชนมอี าชพี รบั จา้ งทวั่ ไป บา้ งกร็ บั จา้ งทา ไรท่ า นา และในบางครงั้ กต็ อ้ งเดนิ ทางออกไปรบั จา้ งในชมุ ชนทห่ี า่ งไกล สว่ นตวั พอ่ บญุ มเี องกไ็ มไ่ ดม้ ที รพั ยส์ มบตั ใิ ดตดิ ตวั มา นอกจากวชิ าแกะสลกั ไมท้ สี่ บื ทอดมาจากบดิ ามารดา พอ่ บญุ มจี งึ รเิ รม่ิ การแกะสลกั ชา้ งจากไมส้ กั ขน้ึ เพอื่ สรา้ งรายไดเ้ ลยี้ ง ครอบครัว และมีการส่งต่อไปยังคนอ่ืนๆ ในหมู่บ้าน จนกระท่ังการแกะสลักช้างไม้กลายเป็นอาชีพหลักของชุมชนบ้านกิ่วแลน้อย นอกเหนือจากอาชีพเกษตรกรรม สาเหตุท่ีชาวบ้านกิ่วแลน้อยนิยมใช้ไม้สักในการแกะสลักตัวช้าง ก็เพราะว่าไม้สักเป็นไม้ท่ีสวยงาม แกะสลักง่าย มีคุณสมบัติทนทานต่อมอดและปลวก จึงเลือกที่จะ นาไม้ชนิดนี้มาแกะสลักเป็นรูปช้าง สัตว์ประจาท้องถิ่นที่อยู่คู่กับวิถีชีวิตของชาวล้านนามาช้านาน อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันน้ีไม้สักมีจานวนลดลง ทาให้หายากและมี ราคาแพงข้ึน ชาวบ้านก่ิวแลน้อย จึงใช้ไม้จามจุรี ไม้ฉาฉา หรือไม้ขนุน ที่มีคุณสมบัติใกล้เคียงกันมาแกะสลักแทน
ทุกวันน้ี บ้านก่ิวแลน้อยกลายเป็นแหล่งผลิตเครื่องเรือนและผลิตภัณฑ์ตกแต่งบ้านท่ีทาจากไม้ ทักษะความชานาญด้านการแกะสลักไม้ที่ตกทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น กลายเป็นต้นทุนทางวัฒนธรรมให้คนในชุมชนสามารถนามาประยุกต์ใช้ในการประกอบอาชีพได้อย่างยั่งยืนตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง
166 Tsubomi
