Page 21 - Digitaal Boekje Nr2 2020

ACHTER DE FLOSH
IN DE WAALSE BROUSSE
Verslag Coursing Maribel
zondag 13 september.
Hupla! en we zijn vertrokken voor een avontuur in de Ardennen. Gepakt en gezakt met zonnebrillen, Sun factor 50, hoedjes, reserve sokken hi, hi, kodakje en genoeg sd kaartjes.
Het belooft een fijne toffe zonnige dag te worden met een aangenaam hooggebergte windje, ideaal, en natuurlijk een adembenemende uitzicht op de Ardense vlaktes.
Daar aangekomen de auto gauw gedropt op de parking en alles eerst wat verkennen. Echt een vakantiegevoel, die mooie huisjes, klassieke kerkjes, weilanden met de plaatselijke Waalse geitjes, en het terrein was op een immens grote koeienweide, die ze allemaal wat hoger hebben verplaatst. Ook de stukken die de everzwijnen hadden omgewoeld de dag ervoor waren niet toegankelijk. Daar jagen ze die beesten weg met quads, hi,hi.
Niet alleen windhonden spektakel, ook Rock and Roll op zijn Wallons. Bedankt ook aan die toffe ruige mannen voor het lenen van hun infra structuur, ze bleven de hele tijd aanwezig voor onze veiligheid.
De mobilhomes waren al paraat van de dag
ervoor, al waren er die hun toertjes al gelopen hadden. De Whippet mannen uit Turnhout bleven plakken voor de sfeer, toffe bende die we nog kennen van de jaarlijkse Beringense mosselsouper. Vandaag was het de beurt aan de affies , de Azawakh en een hele delegatie Salukis, Duitsers, Hollanders en eigen volk. De honden mogen tweemaal starten, telkens in een andere richting. In de ochtend was het tegen de klok in en in de namiddag met de klok mee.
Al waren er een paar kleine tuimelingen, het was echt de moeite op die open velden. Muziek was er ook en het eten was wel 200 meter verder stappen. Nu kregen we frietjes en twee serieuze bouletten met lekkere bruine jus en als dessert de echte Lorcèese puddingflappen. Dat konden we gebruiken, met de afstanden wat
we moesten afleggen, al een geluk dat meneer zon er altijd bij was.
Mijn geleende paraplu werd parasol, mijn witte sneakers kregen stoffige veters. Iedereen was lekker relaxed, echt je zou haast denken dat we op verlof waren.
De jury 's konden ook wel goed tegen een paar fratsen. Alles was goed gearrangeerd. Op tijd ook de sleephaas vervangen, die heeft het meest afgezien van al. Er was ook veel aandacht voor het respecteren van de regels, maar op zo'n mooie buitenlocatie konden we enkel besmet geraken van het enthousiasme en het plezier van het kijken naar de zwevende "windhonden".
En éénmaal richting naar huis effe
bumperkleven tussen de rotsen,
maar iedereen was op voorhand geseind, zo hebben we echt alles gezien van de streek.
Zoals gewoonlijk nog wat sfeerbeelden, die wil ik jullie niet onthouden, het was "precies echt of we in de Ardennen zaten", hi,hi.
A la bonne heure, au revoir mes amis,
Maribel
21