Page 102 - Demo 1-131
P. 102
เ กี่ ย ว กั บ ผู้ เ ขี ย น เป็นเด็กบา้นนอกทเี่รียนหนังสือไม่เก่ง จบชั้นม.ศ.๓ดว้ยเกรดเฉลย่ี ทนี่า่ละเหย่ีใจ(๑.๗๕)จนกระทงั่ได้มาเรียนตอ่ท่ีกรุงเทพมหานครดว้ยการ ส่งเสยี-สงั่สอนของพีช่ายและคําขวู่า่“ถ้าเกรดเฉลีย่ตา่กว่า๒.๕จะสง่กลบั บ้านนอก” พร้อมทงั้ บอกเคล็ดลับการเรยี นหนังสอื ให้เกง่ คอื สุ จิ ปุ ลิ ผลเลยทําให้สอบไดท้ ่ีหน่ึง (แหมไม่อยากคยุ เลย) อยากเรียนต่อคณะมัณฑนศิลป์ (Decorative Arts) แต่พี่ชายบอกว่า อยา่ มาเรยี นซาํ้ กนั (มนั เสยี ของ) เลยเปลยี่ นใจลองเลอื กเรยี นคณะโบราณคดี ใช้ระยะเวลา๔ปีในหลากหลายภาควิชาโท-เอกตงั้แต่ฝรัง่เศสอังกฤษ ประวัติศาสตร์ศิลป์ โบราณคดี มานุษยวิทยา และสุดท้ายได้ใบปริญญา เอกภาษาไทย มหาวิทยาลยั ศิลปากร ก่อนจะเลือกเส้นทางทํางานสายออกแบบ หนังสือ คือ ไม่อาจจะฝืนโชคชะตาฟ้าลิขิตได้ ตอ่ มา ธรรมะจดั สรรใหม้ โี อกาสไปไหวพ้ ระพทุ ธเจา้ และทํางานถวายหลวงพ่อท่านเจ้าคุณพระธรรม โพธิวงศ์ (วีรยุทฺโธ) ท่ีอนิ เดีย-เนปาล และนนั่คือ...จุดเริ่มตน้บนถนนชีวิต ของการเป็นนกัเขียนอย่างเต็มตัวและหัวใจ ไพโรจน์ ชินศิรประภา (ครูติ๋ง) บ้านหวัหนิ ประจวบคีรขีนัธ์
