ลูกไม้ - ลูกคน ๏ “ลูกไม้” ย่อมหล่นไปไม่ไกลต้น แม้น “ลูกคน” ก็ไม่พ้นบนวิสัย ถ้าพ่อแม่คือ “พันธุ์แท้” จะอย่างไร ลูกคงไม่แปรผันไปเป็น “พันธุ์ทาง” ๏ สอนตนก่อนแล้วค่อยสอนคนอื่นเขา ทาตัวเราให้เห็นเป็นตัวอย่าง ถ้าพ่อแม่ประพฤติออกนอกลู่ทาง “ลูกคน” เปลี่ยนเป็น “ลูกยาง” อย่างแน่นอน ๚ ๓๔ | ๓5