Page 107 - Demo 1-131
P. 107
ล ะ ลิ่ ว ล ม
๏ ลอยละลิ่วพลิ้วสายลมที่พรมพัด ปีกสะบัดฉวัดเฉวียนวนเวียนวุ่น โบกอาลารอฟากฟ้าคราอรุณ เป็นวัฏจักรวนเวียนหมุนหนุนเนื่องไป
๏ คือลานาธรรมชาติของชีวิต ไม่วิจิตรพิสดารเกินขานไข เกิด-ดารง-คงอยู่ แล้วจากไป ไม่มีใครคงกระพันนิรนัดร
๏ อรุณสวัสดิ์ย่อมคู่กับอัสดง เมื่อมีขึ้นต้องมีลงตรงคาสอน รุ่งเรือง-โรยรา ไม่สถาพร ความแน่นอนย่อมคือความไม่แน่นอน
๏ สรรพสิ่งทั้งมวลล้วนสมมุติ ลมปราณหยุดสะดุดลงตรงคาสอน สูญสลายมลายลงตรงกองฟอน ระลึกย้อนสอนใจจาเร่งทาดี ๚
๑๐๔ | ๑๐5
