Page 121 - Demo 1-131
P. 121
หยดนํา้ - ชีวิต
๏ ใจมนุษย์สุดสั่นไหวในกิเลส ที่เป็นเหตุเภทภัยรายล้อมทั่ว เหมือนหยดน้ากลอกกลิ้งไหวบนใบบัว อาจพลาดพลงั้ เพราะเผลอตวั มวั เพลดิ เพลนิ
๏ ใช้ชีวิตผิดพลาดประมาททั่ว หลงเมามัวกลั้วเกลือกลาภยศสรรเสริญ กว่าจะรู้สึกตัวก็สายเกิน ต้องเผชิญวิกฤตกรรมที่ทามา
๏ เวลาของชีวิตช่างนิดน้อย กระจ้อยร่อยค่อยเหือดหายในเวหา สติขาดพลาดพลั้งหล่นบนพสุธา อุปมาเตือนใจไว้ให้ระวัง
๏ เร่งสร้างกรรมทาดีดีกับชีวิต รู้ถูกผิดคิดตระเตรียมเปี่ยมความหวัง วันคืนเดือนเคลื่อนคล้อยไปไม่จีรัง พรุ่งนี้ยังอยู่ยั้งไหมใครรู้เอย ๚
๑๑๘ | ๑๑9
