Page 47 - Demo 1-131
P. 47
ด อ ก ปี บ
๏ ดอกปีบกลีบบอบบางคว้างหล่น เกลื่อนกล่นบนเบื้องบาทวิถี ประพิมพ์ประพายคลับคล้ายกับชีวี ดี-ชั่ว-เกิด-ดับ สลับกนั
๏ ดอกไม้ให้กลิ่นหอมพร้อมรูปลักษณ์ แจ้งประจักษ์ในหัวใจไมแ่ปรผัน ยังประโยชน์มวลประชาประสบพลัน ให้สุขสันต์สุขสมภิรมยป์อง
๏ ตัวเราหากเอาไปเปรยเปรียบ วางเทียบดอกไม้ที่ฟูฟ่อง พินิจคิดนึกและตรึกตรอง มองแล้วลองเปลี่ยนปรับสลับกัน
๏ ยังประโยชน์โพดผลเพื่อคนอื่น อย่ามัวยืนยื้อยุดแย่งและแข่งขัน เพราะชีวิตย่อมปลิดปลงลงสักวัน แต่ความดีที่ทานั้นนิรันดร ๚
๔๔ | ๔5
