Page 67 - Demo 1-131
P. 67
นํา้ ค้ ง
๏ หยาดน้าค้างพร่างใบหญ้าครารุ่งสาง ประเดี๋ยวจางห่างหายไปในเวหน เหมือนสุข-ทุกข์คลุกเคล้าไปในกมล ย่อมเวียนวนพ้นรูปนามไปตามวัน
๏ สิ่งคงค้างวางเหลือไว้ในชีวิต คือ ดี-ชั่ว ถูก-ผิด สถิตมั่น ยั่งยืนยงดารงอยู่คู่นิรันดร์ ไม่แปรผันจางหายไปกับสายลม ๚
๖๔ | ๖5
