Page 166 - 45_LiryDram_2024

Dwie prace mają charakter dzieł site specific: jedna sprowadza tekst i przestrzeń do zaprze- czającej pustce gęstości świata (tzw. „Żyłki”), druga – odwołuje się do losowej gry kośćmi, która chaosowi rzutów potrafi przeciwstawić porządek rzeczy (Alea iacta est).
Partnerem wystawy jest Galeria Starmach. Projekt przestrzeni to dzieło Aleksandry Bie- gańskiej. Projekty realizacyjne sporządzili Mo- nika Aleksandrowicz, Iwar Romanek, zaś ob- liczenia matematyczne wykonał Jerzy Bara- nowski. Kuratorki wystawy to Elżbieta Łubo- wicz i Sylwia Świsłocka-Karwot.
Byłem, widziałem, doceniam. Dróżdża, po- ezję konkretną, sztukę konceptualną można lubić, można nie lubić. Ja bardzo lubię, od Dróżdża nauczyłem się pewnego spojrzenia
STANISŁAW DRÓŻDŻ
Twórca poezji konkretnej. Żył w latach 1939 – 2009. Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1964 roku zadebiutował jako poeta wierszami tradycyjnymi, a w roku 1967 zaczął pisać teksty konkretne. Należy do grona najwybitniejszych przedstawicieli poezji konkretnej. Jego prace są prezentowane od 1968 roku. Zajmował się głównie problematyką przemijania i czasu. Stanisław Dróżdż stał się jednym z głównych animatorów poezji konkretnej w Polsce, organizując wiele wystaw i sesji naukowych. W 2003 roku reprezentował Polskę na 50. Biennale Sztuki w Wenecji.
Poezja konkretna powstała jako kierunek artystyczny w 1953 roku, gdy jej manifest ogłoszono
na ogólnoświatowym zjeździe w Sztokholmie. Na Zachodzie była szczególnie popularna w latach
50. i 60. Artyści zajmujący się tą dziedziną sztuki tworzą poematy w postaci kompozycji wizualnych, zbudowanych z układów liter i znaków typograficznych, które nie są podporządkowane związkom semantycznym czy syntaktycznym. Dróżdż twierdził: ...poezja konkretna polega na wyizolowaniu, zautonomizowaniu słowa. Wyizolowaniu go z kontekstu językowego, wyizolowaniu go także
z kontekstu rzeczywistości pozajęzykowej, żeby słowo jak gdyby samo w sobie i dla siebie znaczyło. Poezja tradycyjna opisuje obraz. Poezja konkretna pisze obrazem.
Swoje prace Dróżdż określał terminem „pojęciokształty”. Są one zarazem tekstem i obrazem, a kategorie te przepływają jedna w drugą. Prace Dróżdża są ponadczasowe i współczesne. Słowo w poezji konkretnej dzięki swojej autonomii i braku odniesienia do konkretnego kontekstu odsyła odbiorcę
jedynie do systemu językowego jako sieci relacji.
oprac. J.Jankowski
164 LiryDram październik–grudzień 2024
Fot. Wikipedia