Page 131 - 26_liryDram_2020

Roman Stańczak
W OSTATNIEJ CHWILI
W OSTATNIEJ CHWILI to kredens wywrócony na nice. Proces ociosywania jest metaforą zadawania ciosów samemu sobie. Odsłania „drugą stronę świata”, „ciemny horyzont śmierci”. Na tym tle codzienne życie i przedmioty lśnią jak nowe. Performans umożliwił Stańczakowi włączenie
w prace rzeźbiarskie własnej cielesności, a wraz z nią wszelkich nieklasycznych sposobów oddziaływania na przedmiot, takich jak gryzienie, żucie czy całowanie. Należy przypomnieć, iż fundamentalnym założeniem praktyki artystycznej Stańczaka jest wywracanie codziennej rzeczywistości, świata przedmiotów i działań na drugą stronę. Nicowanie przedmiotów (również podczas performansów) stało się sposobem analizowania reprezentacji i budowania
poetyki narracji transcendentalnych. Pierwsza indywidualna wystawa Stańczaka odbyła się w CSW w 1996 r. W roku 2019 reprezentował Polskę na Biennale Sztuki w Wenecji.
Martin Creed RZECZY, UCZUCIA, 2004
Martin Creed wyznał kiedyś, że zaczął tworzyć, ponieważ dzięki temu nawiązał kontakt z ludźmi: „w 50 proc. chodzi o to, co robię, a w 50 proc., co inni sądzą na ten temat”. Dlatego UCZUCIA są drugą stroną RZECZY i vice versa. Po indywidualnej wystawie Creeda w 2004 r. jego neony odegrały istotną rolę podczas tworzenia ekspozycji różnych prac z kolekcji CSW zatytułowanej Rzeczy budzą uczucia w 2010 r. Tytuł odwołał się właśnie do dwóch prac Creeda i akcentował związek między materialnością przedmiotów i ich potencjałem emocjonalnym.
styczeń–marzec 2020
LiryDram 129