Page 73 - Vroege Herinneringen

Enfin, mijn vader kreeg ‘gewoon’ weer een opdracht voor een nieuwe serie pro- gramma’s over SNV-ers, ditmaal voerde de reis naar de Filippijnen, Peru, Bolivia en Brazilië, een reis van in totaal drie maanden. Mijn vader stelde me voor snel even Spaans te leren, zodat ik mee kon om te tolken – dan kon ik te- gelijk ook het geluid wel opnemen. In Amsterdam meldde zich toen een oude vriend van mijn vader, de Hongaarse cameraman Tibor Somogyi. Hij was ge- vlucht uit Hongarije en via Oostenrijk doorgereisd naar Israël. Daar was hij getrouwd met de uit Polen afkomstige Tami en had daarop een Israëlisch pas- poort gekregen. Aangezien het Tibor en Tami niet beviel in Israël waren zij in Bonn gaan wonen. Uit compassie – en ook omdat Tibor genoegen nam met een bescheiden honorarium – beloofde mijn vader hem mee te nemen naar Zuid- Amerika. Dat een Hongaar met een Israëlisch paspoort op korte termijn niet alle vereiste visa kon verkrijgen – mijn vader en ik hadden zelf een paspoort met
Vader en zoon bij Nederlandse Vrijwilligers in Cochabamba, Bolivia 1971
een dienst- stempel van BZ – leek hem geen probleem. Het gevolg daarvan was dat ik een be- langrijk deel van de reis bezig was met Tibors visa. Het vi- sum voor Brazilië werd onderweg keer op keer geweigerd,
zodat wij hem uiteindelijk achter moesten laten in Cochabamba met een ticket naar Amsterdam en ik opdracht kreeg om het camerawerk in Brazilië te doen. Toen de laatste opnamen in de bush van Paranapanema achter de rug waren, arriveerde Tibor, moederziel alleen en van al zijn bezittingen beroofd, met een bus vanuit São Paulo.
71