Page 51 - Memories van Arie Bastiaan Slaaakweg

Het leven gaat door
Het dagelijks leven werd weer opgepakt, naar school en werk. Totdat de zomervakantie aanbrak.
Jan ging naar oom Rien, de broer van mijn eerste vrouw en Joke naar oma Fioole.
Mijn nieuwe vrouw Suus, ik, Alice en Nelleke naar een zus van Suus, tante Jo en oom Hendrik in Harfsen. Het was daar in die omgeving erg mooi en wij genoten.
Het jaar erop logeerden we met ons viertjes bij oom Kobus (neef van Suus} en tante Marie in Groede. Vandaar gingen we naar de boerderij en het strand en naar Sluis, een erg leuk plaatsje. Dat hebben we zo’n jaar of vier gedaan.
Op een november 1958 kreeg ik mijn ontslag wegens een tekort aan op- drachten.
Tot 15 februari 1959 heb ik zonder werk gezeten.
Toen begon ik bij het architectenbureau Kuiper, Gouwetor en de Ranitz aan de bouw van de lagere school op het Zilverschoonplein. Het was een goed bureau, ik heb daar met plezier gewerkt. Bij de officiële opening van de school eind november kreeg ik van het schoolbestuur een fotoalbum over het bouwwerk aangeboden. Het architectenbureau bedankte mij voor de goede zorgen die ik eraan had besteed.
In november 1959 werden we opgeschrikt, omdat Alice en Nelleke bijna door een trein waren overreden.
Het was een spoorwegovergang met slagbomen die bediend werden. Deze slagbomen waren te vroeg opengegaan. Na een personentrein volgde een goederentrein in volle vaart.
De volgende dag stond er een heel stuk hierover in de krant. Wat waren we dankbaar dat dit zo goed was afgelopen. Ook de machinist was ge- stopt. Hij kwam kijken en zei: “Ik heb een kind doodgereden.”
Gelukkig was dat niet zo.
49