Page 209 - In de ban van bloedstolling

eindelijk ook het Cardiovascular Research Institute Maastricht (CARIM). Al snel werden fysioloog Rob Reneman en cardio- loog Hein Wellens aangetrokken en ontstond zo een gere- nommeerd medisch instituut.
Hemker benadrukte dat voor het stollingsonderzoek alle facet- ten van de biochemie betrokken moesten worden. Hij haalde zijn medewerkers, die ieder een heel andere tak van de bio- chemie beheersten, uit heel Nederland naar Maastricht. Op de nieuwe faculteit werd aanvankelijk Hemkers werk voortge- zet naar complexen van stollingsfactoren, die werken in de grenslaag tussen oplossing en fosfolipidenmembranen: het promtrombinase- (met factor X en V) en tenase-complex (fac- tor IX en VIII). Voor dit onderzoeksprogramma werd ook top- onderzoeker Rob Zwaal aangetrokken uit het lab van Van Dee- nen. Met een aantal baanbrekende ontdekkingen zou weten- schappelijke belang van het biomedisch lab op de nieuwe fa- culteit uiteindelijk onmiskenbaar blijken.
De ellipsometer en de oppervlaktestudies
Ook in Maastricht lag de sleutel tot succes in binnen- en bui- tenlandse samenwerking. In 1964 had Hemker kennis gemaakt met bioloog Leo Vroman en was sindsdien bevriend met hem gebleven. Dit contact bleek van grote waarde – met name in de eerste jaren van het Maastrichtse stollingsonderzoek.
185