Page 51 - Zelfportret
P. 51
Herfsttijloos
De herfstwei is giftig maar mooi gebleven
De grazende koeien
Worden langzaam vergeven
De herfsttijloos maakt er zijn blauwe plekken Een kleur die ik ook in jouw ogen kan ontdekken Die beursblauw als deze herfstige dreven Langzaamaan mijn leven vergeven.
De kinderen komen lawaaiend van school
Met grofgrijze vesten en harmonicajool
Ze plukken de tijloos die daar staan als kinders
Van kindmoeders met de kleur van je wimpers
Die wapperen als die bloemen in de waaiende wind
De koehoeder nu zachtjes zingt
Terwijl langzaam en loeiend voor altijd de koeien Het land verlaten waar de herfsttijloos bloeien
51
