Page 72 - Geluk
P. 72
❦
Halfvier in de middag komt Ben bij bewustzijn. Hoewel zijn overgordijnen zijn gesloten doen zijn ogen pijn van het daglicht. Het duurt even voor hij weet dat hij in zijn eigen bed ligt. Godzijdank alleen. Beelden bonken in zijn hoofd. Flarden herinnering pijnigen hem. Een zure geur stijgt op vanaf de vloer naast zijn bed. Op diverse plekken liggen etensresten. Half opgegeten boterhammen. Plastic bakjes met wat eten. Stoelen omgevallen. Een golf van misselijkheid, de toiletpot haalt hij net. Vanuit de wc is de aanblik nog erger. Lege flesjes, kledingstukken op de vloer.
Een morbide stilte in huis.
Hoewel het koude water in zijn mond prettig aanvoelde, kon hij met moeite de aspirines doorslikken. In de meest comfortabele stoel bleef hij enkele uren voor zich uit staren, nu en dan met een schok denkend aan wat er recent achter hem lag, achter hem zou kunnen liggen.
Eindelijk durfde hij voorzichtig op te staan. De ergste golven van ellende waren voorbij, in ieder geval kwamen ze niet meer zo frequent op. Heel zacht muziek opzetten ter afleiding: Melanie. Lang duurde het voor hij enige orde in de chaos had geschapen. Na de kots uit het tapijt te hebben geschrobd en het bed te hebben verschoond, ging hij onder de douche en dook zijn bed weer in zonder een hap te eten. Een half biertje moest hem de nacht door helpen. Melanie kon hij hierna nooit meer horen.
De volgende ochtend werd hij wonderwel opgeknapt wakker. Dook nog eens onder de douche, poetste zijn tanden uitgebreid en trok met groeiend vertrouwen schone kleren aan.
70