Page 43 - 09_กฎหมายอนทเกยวของกบการปฏบตหนาท_Neat

๓๖

คําอุทธรณตองทําเปนหนังสือโดยระบุขอโตแยงและขอเท็จจริงหรือขอกฎหมาย
ที่อางอิงประกอบดวย

การอุทธรณไมเปนเหตุใหทุเลาการบังคับตามคําสั่งทางปกครอง เวนแตจะมี
การสั่งใหทุเลาการบังคับตามมาตรา ๕๖ วรรคหนึ่ง”
อยางไรก็ตามถาเจาหนาที่ผูทําคําสั่งทางปกครองละเลยไมแจงสิทธิอุทธรณให

คูกรณีทราบตามมาตรา ๔๐ วรรคหนึ่ง ระยะเวลาอุทธรณคําสั่งจะเริ่มนับใหมตั้งแตวันที่เจาหนาที่แจง
สิทธิอุทธรณ แตหากไมมีการแจงใหมและเวลาการอุทธรณคําสั่งนั้นสั้นกวาหนึ่งป ใหระยะเวลาอุทธรณ

ขยายเปน ๑ ปนับแตวันที่ไดรับคําสั่งทางปกครอง ตามมาตรา ๔๐ วรรคสอง ทั้งนี้ในกรณีที่คูกรณี
ยื่นอุทธรณคําสั่งเกินกวากําหนดระยะเวลายอมถือไมไดวามีการยื่นอุทธรณคําสั่งนั้นแตอยางใด

“ÁÒμÃÒ ôð คําสั่งทางปกครองที่อาจอุทธรณหรือโตแยงตอไปไดใหระบุกรณี
ที่อาจอุทธรณหรือโตแยง การยื่นคําอุทธรณหรือคําโตแยง และระยะเวลาสําหรับการอุทธรณหรือการ
โตแยงดังกลาวไวดวย

ในกรณีที่มีการฝาฝนบทบัญญัติตามวรรคหนึ่ง ใหระยะเวลาสําหรับการอุทธรณ
หรือการโตแยงเริ่มนับใหมตั้งแตวันที่ไดรับแจงหลักเกณฑตามวรรคหนึ่ง แตถาไมมีการแจงใหม

และระยะเวลาดังกลาวมีระยะเวลาสั้นกวาหนึ่งป ใหขยายเปนหนึ่งปนับแตวันที่ไดรับคําสั่งทางปกครอง”
ö.ò ÃٻẺ¢Í§คําÍØ·¸Ã³

คําอุทธรณตองทําเปนหนังสือโดยระบุขอโตแยงและขอเท็จจริงหรือขอกฎหมาย
ที่อางอิงประกอบดวยตามมาตรา ๔๔ วรรคสอง ดังนั้นในกรณีที่คูกรณีอุทธรณคําสั่งทางปกครอง
ดวยวาจา หรือเพียงแตขอใหตรวจสอบขอเท็จจริงใหม โดยนําพยานหลักฐานและพยานบุคคลไปชี้แจง

ตอเจาหนาที่ผูทําคําสั่งทางปกครองยอมไมถือเปนการอุทธรณคําสั่งแตอยางใด
ö.ó ¼Å¢Í§¡ÒÃÍØ·¸Ã³คําÊÑ觷ҧ»¡¤Ãͧ

มาตรา ๔๔ วรรค ๓ กําหนดผลของการอุทธรณคําสั่งทางปกครองไววา
การอุทธรณคําสั่งทางปกครองไมเปนเหตุใหทุเลาการบังคับตามคําสั่งทางปกครอง เวนแตจะมีการสั่ง

ใหทุเลาการบังคับตามมาตรา ๕๖ วรรคหนึ่ง ดังนั้นเจาหนาที่ผูทําคําสั่งทางปกครองจึงยังคงบังคับการ
ใหเปนไปตามคําสั่งทางปกครองนั้นได อยางไรก็ตามเจาหนาที่ผูทําคําสั่งทางปกครอง เจาหนาที่

ผูมีอํานาจพิจารณาอุทธรณ หรือองคกรวินิจฉัยคดีปกครอง ยอมมีอํานาจที่จะสั่งหรือมีคําสั่งใหทุเลา
การบังคับตามคําสั่งทางปกครองนั้นได ตามมาตรา ๕๖
“ÁÒμÃÒ õö เจาหนาที่ผูทําคําสั่งทางปกครองมีอํานาจที่จะพิจารณาใช

มาตรการบังคับทางปกครองเพื่อใหเปนไปตามคําสั่งของตนไดตามบทบัญญัติในสวนนี้ เวนแตจะมี
การสั่งใหทุเลาการบังคับไวกอนโดยเจาหนาที่ผูทําคําสั่งนั้นเอง ผูมีอํานาจพิจารณาคําอุทธรณหรือผูมี

อํานาจพิจารณาวินิจฉัยความถูกตองของคําสั่งทางปกครองดังกลาว
เจาหนาที่ตามวรรคหนึ่งจะมอบอํานาจใหเจาหนาที่ซึ่งอยูใตบังคับบัญชา
หรือเจาหนาที่อื่นเปนผูดําเนินการก็ไดตามหลักเกณฑและวิธีการที่กําหนดในกฎกระทรวง