Page 71 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 71
53
โยคี (๑๔) : ในเรื่องของการขยายจิตค่ะ บางทียังขยายไม่ได้ พยายาม ที่จะขยายให้คลุมตัว ให้กว้างค่ะ แล้วที่พระอาจารย์สอนว่า เวลาที่เราเจอ อารมณ์โกรธ แล้วอยากจะหลีกหนี ก็ให้ขยายให้รอบตัวเรา กับเมื่อกี้ที่ พระอาจารย์อธิบายว่า ให้ขยายจิตเวลาที่เราห่วงคนที่เรารักค่ะ มันจะต่างกัน ไหมคะ ?
พระอาจารย์ : ไม่ต่างกัน
โยคี (๑๔) : มีเครื่องมืออะไรที่ช่วยให้ขยายได้เร็วไหมคะ ?
พระอาจารย์ : ต้องหาก่อนว่ามีเครื่องมืออะไรนะ วิธีที่จะขยายได้ เร็ว ลองสังเกตดูนะ ไปดูที่จิตเราเลยว่าขณะนี้รู้สึกยังไง ? รู้สึกเบานะ ขณะ ที่มองมา ให้ความรู้สึกที่เบากว้างเท่ากับรัศมีสายตาเรา รู้สึกเป็นไง ? ได้ ทันที ใช่ไหม ?
โยคี (๑๔) : จะเห็นเป็นภาพเป็นเหมือนเกลียวแล้วก็ขยาย
พระอาจารย์ : ไม่ว่าจะเป็นภาพเป็นเกลียวหรืออะไรก็ตาม แต่รู้สึก ว่ามันกว้างได้เร็วขึ้น ที่จริงจิตของเรามันกว้างได้กว่ารัศมีสายตาเรา กว้างได้ ๓๖๐ องศา เพราะฉะนั้น เวลาทาจิตให้ว่างให้กว้างได้แล้ว เวลามองอะไร ก็ตาม มองให้เต็มตา แล้วให้จิตที่เบานี่ กว้างเท่ากับรัศมีสายตาเรา รู้สึก เป็นไง ? รู้สึกเร็ว ใช่ไหม ? เพราะฉะนั้น วิธีทาให้เร็วคือใช้แบบนี้ “รู้สึก ทันที!” แต่ถ้าเราไปโฟกัสเล็ก ๆ แล้วเราค่อยขยาย ก็จะช้านิดหนึ่ง พอเรารู้ กว้างทันทีเลย ก็จะเร็วขึ้น
โยคี (๑๕) : กราบนมัสการพระอาจารย์เจ้าค่ะ ต่อจากคาถามเรื่องลูก พระอาจารย์สอนให้เอาความสุขไปห่อหุ้มลูก เราจะเพิ่มความสุขให้ตัวเอง ก่อนได้อย่างไรเจ้าคะ ? กราบขอบพระคุณค่ะ
พระอาจารย์ : เออ! เข้าท่านะ... จริง ๆ แล้วเราต้องมีความสุขก่อน ถ้าเราไม่มีความสุข จะไปห่อหุ้มลูกได้ยังไง ? ตอนนี้มาถึงตอนที่ไม่เกี่ยวกับ
