Page 89 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 89
71
อย่างเช่น รูปกับนาม กายกับใจ เขาแยกกันได้ ใช่ไหม ? ใจของเรากับ ตัว เขาเป็นส่วนเดียวกันหรือคนละส่วนกัน ? คนละส่วนกัน เรารู้ ใช่ไหม ? รู้แล้วรู้สึกเป็นไง ? เฉย ๆ ถ้าเห็นว่า จิตเรากับกายแยกจากกัน ลองดูว่ารู้สึก ยังไง ? เมื่อกี้ที่ให้เอาจิตเราออกมาจากตัว ในที่ว่าง ๆ พอเห็นว่าจิตเราอยู่ นอกตัวปึ๊บ รู้สึกเป็นไง ? รู้สึกโล่ง ๆ เบา ๆ เห็นไหม ? ไม่ใช่แค่รู้ ต้องเห็น เข้าถึง อันนี้คือการเข้าถึง “ต้องรู้ เห็น แล้วก็เข้าถึง” อันนี้คือเห็นจริง ๆ รู้จริง ๆ ไม่ใช่ “คิด” ว่ารู้แล้ว เพราะฉะนั้น ปฏิเวธธรรมเกิดขึ้น เพราะว่าการเข้าถึง ไม่ใช่แค่เข้าใจ หรือแค่รู้
โยคี (๓) : มีพระท่านเคยเปรียบค่ะว่า เหมือนงูอยู่ในห้องมืด ปัญหา ก็เปรียบเหมือนงู เวลาเราปฏิบัติอย่างนี้ ก็คือเหมือนเปิดไฟ แต่งูยังไม่ได้ หายไป คือเหมือนตัวปัญหาจริง ๆ บางครั้งมันไม่ได้หายไปค่ะพระอาจารย์
พระอาจารย์ : หมายความว่ายังไง ? การปฏิบัติธรรมเพื่อให้เรา เห็นปัญหา เหมือนเปิดไฟให้สว่างแล้วเราจะได้เห็นปัญหา แล้วเราก็จะได้แก้ ปัญหานั้น หรือว่าเหมือนงูที่อยู่ในที่มืด พอเราปฏิบัติธรรม มีสติแล้วเห็น ปัญหานั้น ?
โยคี (๓) : คือเหมือนว่าเห็นปัญหา ทีนี้ วิธีการแก้ปัญหาของพระ อาจารย์ก็คือ ให้ตามดู แล้วก็ให้มันดับไป
พระอาจารย์ : อันนี้ไม่ใช่การแก้ปัญหา ความหมายคนละอย่างกัน แล้ว
โยคี (๓) : คือเหมือนอย่างเวทนา ก็คือใช้การเห็นเกิดดับได้ ใช่ไหม คะ ? แต่บางปัญหาทางโลก มันไม่สามารถใช้การเกิดดับมาแก้ปัญหาได้
พระอาจารย์ : อ๋อ คนละอย่างกัน ปัญหาทางโลกนี่ จริง ๆ แล้วอาการ เกิดดับแก้ปัญหาได้ เพียงแต่ว่าเป็นเกิดดับขณะเล็กขณะใหญ่ ต้อง “แยกกัน” ระหว่างปัญหากับความทุกข์ อย่างเช่นว่า เรารู้อาการเกิดดับของรูปนามเพื่อ
