Page 278 - หนังสือที่ระลึกงานพระราชทานเพลิงศพหม่อมดุษฎี บริพัตร ณ อยุธยา
P. 278
กํารสื่อสํารควําคิอย่ํางหื่น่ํานกิกรร
กิจกรรม ที่เปนโอกาสใหเด็ก ไดเขียน (วาดภาพส่อความคิด) ออกมาอยางไหลล่น เปนการสงเสริมใหเด็ก ไดกการ คิดคลอง เขียนคลอง งําน ้เือยเซนเซอร แะกํารอกเ่ําควําคิ
โย ชนิตันธุ ริัตร อยุธยํา
เปนไมเลอยที่มีเซ็นเซอรนตัวมันรูวาจะเลอยไปที่ไหน เพราะมีเซ็นเซอรนตัวเอง ผานไปนอากาศแบบเดียวกับปลาที่วายนําไมชนกันเพราะมีเซ็นเซอรที่ขางลําตัว
คําของเห่ําหํารําชครตัวน้อย ํากันทกของคุ่อคุแ่
เร่องราวของมหาราชครูตัวนอย ด.ช.พนิตพันธุ บริพัตร ณ อยุธยา (นอง พาริ) วัย ขวบคร่ง บุตรหมอมหลวงพินิตพันธุ บริพัตร และนางมิยา บริพัตร ณ อยุธยา คุณเหลนของทานอาจารยหมอมที่สะทอนใหเห็นวาหลังจากที่เด็ก ไดเรียนรู คลังคําศัพทใหม แลว มักจะเก็บมาหาจังหวะทดลองใชไดอยางเหมาะเหมง นาอัศจรรยใจเปนอยางยิ่ง
ในคํ่าคนหน่งกอนนอนนองพาริพูดกับคุณพอวา “พออูความเปนพอนะเนี่ย หนูตองประกาศใหพอเปนพอแลวละ” คุณแมคิดอยูวาประโยคคุน เลยถามพาริวา มาจากไหนเนี่ย พาริบอกวา เลียนแบบกลอนที่อานเร่องวันปยะมหาราช ตอน ประกาศเลิกทาส กูเอกราชหไทยเปนไท
277
