Page 38 - หนังสือที่ระลึกงานพระราชทานเพลิงศพหม่อมดุษฎี บริพัตร ณ อยุธยา

หมอมดุีบรพรอยุยาูนียาารย
หมอ มดษุ ฎี บรพิ ตั ร ณ อยธุ ยา เปน ลกู คนโตของคณุ อาหลวงอศิ เรศรงั สรรคแ หง ตระกลู ณถลางคณุ พอ ของหมอ มดษุ ฎเีปน ลกู พลี่ กู นอ งกบั คณุ พอ ของผมพระยาอมรฤทธิ ธาํ รง (พรอ ม ณ ถลาง) ประวตั ิ ชอ่ เสยี ง ผลงานของหมอ มดษุ ฎเี ปน ทเี่ ลา ขานและทราบกนั ดี อยูแลว ผมจงจะขอเลาถงเฉพาะเร่องท่ีคนรุนหลังไมคอยทราบมากนัก
หมอมดุษฎี ทานมีช่อเสียงโดงดังแตคร้ังเปนนิสิตคณะอักษรศาสตร จุา แลว ญาติ คนที่เรียนอยูที่จุา รวมสมัยเดียวกันคอ คุณพี่ฐะปะนีย (ณ ถลาง) นาครทรรพ และพี่วทัญู ณ ถลาง พี่ฐะปะนียเรียนคณะอักษรศาสตรเชนเดียวกับ พี่ดุษฎี สวนพี่วทัญูเรียนคณะสถาปตย ทั้งสองทานมีเร่องเลาใหนอง งมากมาย รวมทั้งเร่องความเกง ความนารักของพี่ดุษฎี เชน พี่ดุษฎีเกงภาษาอังกฤษ สวยมาก และรองเพลงเพราะมาก คนรุนนองเล็กอยางผมจงรูสกเสมอนวาไดรูจักทานไปดวย แตไหนแตไรมา
ครั้นเม่อพี่ทั้งสามไดรับทุนรัฐบาลไปเรียนตอตางประเทศ ทั้งสามทานก็ไป เรียนทมี่หาวทิยาลยัคอรแนลลโดยมไิดนดัหมายพที่งั้สองกเ็ขยีนเลาทกุขสขุ ความเปนอยู ทเี่ มอ งนอกมาใหน อ ง ทเี่ มอ งไทยง เปน ระยะ ง่ ในเรอ่ งเลา กม็ พี ดี่ ษุ ฎอี ยดู ว ยเสมอ นอง อานกันเพลินและผมก็ไดรับแรงบันดาลใจจนอยากจะมีวาสนาไปเรียนตอ ตางประเทศอยางพี่ บางตั้งแตครั้งกระนั้น
กาลเวลาลวงไป ผมเรียนจบจากคณะอักษรศาสตรและสมัครเรียนคณะ ครุศาสตรเปนรุนแรก หมอมดุษฎีทานมาสอนวิชาพัฒนาการและคุณลักษณะของ เด็กเล็ก เรียนกับทานรูสกสนุก เพลิดเพลินเจริญใจ กลาวไดเต็มปากเต็มคําวา ทาน เปน ทงั้ อาจารยแ ละเปน ทงั้ พที่ มี่ คี วามรดู ี มศี ลิ ปะในการสอนดี สวยงาม และมชี วี ติ ชวี า อีกโสดหน่งดวย ผมมาคนพบภายหลังวา สิ่งที่ทานสอนไวเปนความรูความเขาใจ ที่ดีมากสําหรับผมผูไดรับทุนรัฐบาลใหไปเรียนตอทางดานการศกษาของเด็กปฐมวัย
หลายปผานไป เราตางก็มีประสบการณสั่งสมกันตามความเชี่ยวชาญของตน หากแตสิ่งที่ยังคงอยูถาวรกับผมคอความเคารพรัก ช่นชม นับถอ ปูชนียาจารยพี่ ดุษฎี มิเส่อมคลาย นกขําที่ทานเปนทั้งพี่และครูของผมเชนเดียวกับพี่ฐะปะนียและ พวี่ ทญั ู สาํ หรบั ผม พดี่ ษุ ฎเี ปน บคุ คลพเิ ศษทมี่ สี ว นสาํ คญั ในการสรา งแรงบนั ดาลใจ ใหผมใดีและสูชีวิต
37