Page 21 - BookTwo

บันทึกการติดต่อสมเด็จฯ เล่ม ๑ ๒๑
เมื่อรถจอดสนิทข้างทาง รถที่มาด้วยกันทั้งหมดก็พลอย จอดตาม ๆ กัน ทุกคนลงจากรถมายืนอยู่ข้างทางกันหมด ตอน นั้นเวลาประมาณ ๑๔.๐๐ น. ตรง แดดร้อนเปรี้ยง มองไปสอง ข้างทางเห็นแต่ทุ่งนาเวิ้งว้าง จะมีก็แต่ต้นไม้เล็ก ๆ ขึ้นอยู่เป็น หย่อม ๆ ห่าง ๆ กัน ไม่มีทีท่าว่าจะมีหนองน้ําสักแห่งเดียว อยู่ ณ ที่แห่งใด อาจารย์พรก็ได้บอกให้ข้าพเจ้าเข้าสมาธิถาม องค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราชดูซิว่า หนองสาหร่ายอยู่ที่ไหน เพราะเราไม่รู้ว่าจะเดินไปทางทิศใด มันเวิ้งว้าง มองไปทาง ไหนก็มีแต่พยับแดดระยิบระยับไปหมด เมื่อข้าพเจ้าเข้าสมาธิก็ พบพระองค์และรับสั่งว่า “ให้ไปถามผู้หลักผู้ใหญ่ที่อยู่แถวนี้ จะรู้ เรื่องและพบของเป็นหลักฐาน และหนองสาหร่ายอยู่ทางนี้ ต้อง เดินลึกเข้าไป” ข้าพเจ้า ออกจากสมาธิบอกอาจารย์พรและคณะ ที่ไปด้วยกัน แต่ในใจของตัวเองตอนนั้นนึกหมดหวังและคิดว่า ถ้าเกิดไม่เป็นไปตามที่พระองค์รับสั่งแล้ว ข้าพเจ้าต้องเลิกทํางา นที่ทําการค้นคว้าอยู่นี้อย่างแน่นอน เพราะแสดงว่าสิ่งที่ข้าพเจ้า พบเห็น ได้ยิน รู้เรื่องในขณะเข้าสมาธินั้น