Page 98 - BookTwo

บันทึกการติดต่อสมเด็จฯ เล่ม ๑ ๙๘
แด่...ทหารหาญในสมรภูมิ
ดวงดาวสกาวหม่น อัสสุชลสิหลั่งไหล อาบร่างนักรบไทย ในพนาแสนอาดูร เจ็บช้ําระกําจิต มิเคยคิดจะสิ้นสูญ ประวัติศาสตร์จะเพิ่มพูน วีรกรรมอันอําไพ เพื่อนแก้วผู้แกล้วกล้า ทอดกายา ณ แดนไกล ต้องเหน็บหนาวร้าวฤทัย อย่างโดดเดี่ยวและเดียวดาย รอบข้างมีร่างเพื่อน นอนกล่นเกลื่อนชีวาวาย กอดปืนไว้แนบกาย ที่สาหัสด้วยดัสกร เพื่อนถูกบุกกระหนํ่า อริล้ําทั่วสิงขร เพราะห่วงแหนแดนมารดร จึงมอบชีพเป็นชาติพลี เพื่อนสู้ด้วยมือเปล่า จู่โจมเข้ารุกราวี กระสุนหมดแต่ยังมี สติมั่นในดวงมาลย์ มิยอมให้ธงชาติใด ปลิวไสวบนทัพฐาน แม้ร่างจะแหลกลาญ แต่ไตรรงค์ คงยั่งยืน ขอเทอดเพื่อนรวมตาย ด้วยอาลัยสุดจักฝืน หากจําต้องกล้ํากลืน เพื่อหน้าที่อันจีรัง