Page 62 - ภาษาไทยมอต้น.indd
P. 62
55
คําบุพบทบอกความเปนเจาของ เชน ของ แหง “หนังสือเลมนี้เปนของฉัน” คําบุพบท
แสดงความเปนผูรับ หรือแสดง เชน โดย เพื่อ ดวย กับ แก แด ตอ โดย เปนตน
6. คําสันธาน คือ คําที่ใชเชื่อมขอความ หรือประโยคใหเปนเรื่องเดียวกัน
ตัวอยาง คําสันธานที่ใชเชื่อมขอความที่โตแยงกัน เชน แต “พอไปทํางานแตแมอยูบาน”
กวา...ก็, ถึง...ก็ “กวาถั่วจะสุกงาก็ไหม” คําสันธานที่ใชเชื่อมความที่คลอยตามกัน เชน กับ
“คุณแมกับพี่สาวไปตลาด” พอ...ก็, ครั้น...ก็ “พอฝนตกฟาก็มืด” คําสันธานที่ใชเชื่อมความ
เปนเหตุเปนผลกัน เชน เนื่องจาก....จึง “เนื่องจากฉันตื่นสายจึงไมทันรถ” เพราะ “การที่วัยรุน
ติดยาเสพติดเพราะมีปญหาครอบครัว” เปนตน
7. คําอุทาน คือ คําที่เปลงออกมาแสดงถึงอารมณ หรือความรูสึกของผูพูด มักอยูหนา
ประโยค และใชเครื่องหมายอัศเจรีย ( ! ) กํากับหลังคําอุทาน ตัวอยาง คําอุทานไดแก โธ! อุย!
เอา! อา! “อุย! นึกวาใคร”
หนาที่ของวลี
วลี เปนกลุมคําที่ทําหนาที่สื่อความหมาย และทําหนาที่เปนประธาน กริยา และกรรม
ของประโยค
เรื่องที่ 2 ชนิดและหนาที่ของประโยค
ชนิดของประโยค
เมื่อเราทราบลักษณะของประโยคแลว ก็มาทําความเขาใจเกี่ยวกับประโยคชนิด
ตาง ๆ เพิ่มเติมอีก ประโยคชนิดแรกที่จะกลาวถึง คือ ประโยคความเดียว
1. ประโยคความเดียว (เอกรรถประโยค) ประโยคชนิดนี้คือ ประโยคที่มุง
กลาวถึงสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพียงสิ่งเดียว สิ่งนั้นอาจเปนคน สัตว เหตุการณ ฯลฯ อยางใดอยางหนึ่ง
และสิ่งนั้นแสดงกริยาอาการ หรืออยูในสภาพอยางเดียว เชน
ก. นกเกาะตนไม
ข. นายแดงไถนา
ค. มุกดาหารเปนจังหวัดที่เจ็ดสิบสาม
62 ภาษาไทย ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น : พท21001
ส�ำนักงำน กศน.จังหวัดกำฬสินธุ์

