Page 19 - Ebook
P. 19
ทุกสรรพชีวิตต้องสูญเสีย พลัดพราก
การสูญเสีย การพลัดพราก เป็นเร่ืองปกติของโลก การทําจิตใจให้เป็น ปกติ สงบสุขเม่ือต้องสูญเสีย พลัดพราก หรือต้องจากไป จึงเป็นการแสดง ความรักท้ังแก่ตนเองและคนรอบข้างอย่างแท้จริง เพราะจะไม่ทําให้คนท่ีกําลัง จากไปต้องห่วงใยเรา และเมื่อสูญเสียสิ่งใดๆ เราจะไม่ทุกข์ใจ เสียใจ ร้องไห้ ฟมู ฟาย หรอื เกลยี ดชงั บคุ คลหรอื สงิ่ ทที่ าํ ใหต้ อ้ งสญู เสยี และเรายอมรบั ความจรงิ ว่าสิ่งไหนท่ีเป็นของเราก็จะเป็นของเรา สิ่งไหนที่ไม่ใช่ของเราต่อให้พยายาม แค่ไหนก็จะไม่ใช่ และถ้าเราไม่เคยพรากหรือขโมยของใคร ไม่มีใครจะมาพราก หรือขโมยของท่ีถูกสมมติว่าเป็นของเรา
ในท่ีสุดแล้วเราเข้าใจอย่างถูกต้องว่า ทุกอย่างบนโลกใบน้ี ไม่มีสิ่งใด บุคคลใดเป็นของเราอย่างแท้จริง เพราะทุกอย่างล้วนสมมติ รวมทั้งตัวเรา แตถ่ า้ เราไมเ่ คยฝกึ จติ ใจ เตรยี มใจทตี่ อ้ งจากหรอื พลดั พรากและไมเ่ ขา้ ใจธรรมชาติ แห่งทุกสรรพสิ่ง เราจะไม่มีทางที่เข้าใจหรือรับได้ เมื่อเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นจริงๆ และเรากไ็ มส่ ามารถแสดงความรกั กบั บคุ คลหรอื สง่ิ ทที่ าํ ใหเ้ ราตอ้ งสญู เสยี สงิ่ ใดๆ ก็ตามท่ีถูกสมมติว่าเป็นของเรา สุดท้ายเราทุกข์ใจเป็นท่ีสุดและสูญเสียอิสรภาพ โดยส้ินเชิง
ควํามพลัดพรําก สูญเสีย เป็นโอกําสท่ียิ่งใหญ่ ได้เห็นจิตใจที่ยึด ไม่มีอะไรเป็นของเรํา ไร้ควํามเสียใจ ทุกข์ใจ ยึดในส่ิงสมมติ ทุกข์ใจไม่จบส้ิน
ห ยุ ด พั ก สั ก ห นึ่ ง ล ม ห า ย ใ จ : 7
