Page 34 - Ebook
P. 34
ความเห็นท่ีถูกต้องจะนํามาซึ่งความดับทุกข์ ความทุกข์ท้ังมวล ล้วนมาจากความยึดม่ันถือม่ันในตัวเอง จากการรับรู้ ความเชื่อ ความรู้สึก การปรุงแต่งในสิ่งที่รับรู้ ความยึดมั่น หลงใหลในรูป รส กล่ิน เสียง สัมผัส ฯลฯ ดังนั้น ส่ิงท่ีพุทธศาสนิกชนหรือนักปฏิบัติที่อาจไม่ได้สมมติตนเองว่าเป็นพุทธ แต่ขณะท่ีกระทําหน้าท่ีใดๆ ก็ตามด้วยความปล่อยวางในความยึดมั่นถือมั่น ทง้ั ปวง ธรรมะทแี่ ทจ้ ะดาํ รงอยกู่ บั ตวั เรา สงิ่ รอบขา้ งทก่ี าํ ลงั เกดิ ขน้ึ ณ ปจั จบุ นั ขณะ เมื่อเราสามารถดํารงอยู่ ทําหน้าที่กับทุกส่ิงที่กําลังปรากฏด้วยความสงบเย็น รู้สึกตัว พลังแห่งการต่ืนรู้ที่เราแสวงหาและเรียกว่า “พุทธะ” กําลังอยู่ตรงน้ัน กับเราด้วยเสมอ แม้เราอาจไม่เรียกตนเองว่า พุทธ ก็ตาม
“ทํางํานทุกหน้ําที่ด้วยจิตว่ําง พุทธะปรํากฏ”
หลายคร้ังที่ชาวพุทธสูญเสียความเป็นพุทธะ ขณะทํากิจกรรมที่ให้ การสมมติว่าจะเข้าถึงความเป็นพุทธะหรือได้อยู่ในท่ีๆ พระพุทธเจ้าทรงเคย ประทับ ได้รับสิ่งที่บ่งบอกหรือเป็นสัญลักษณ์เกี่ยวกับพระพุทธเจ้าแต่เราไม่ได้ สัมผัสความเป็นพุทธะเลย เพราะเรามัวไปยึดติดในส่ิงสมมติเหล่าน้ัน ทําให้เรา ทาํ อยา่ งไรกไ็ ดเ้ พอื่ ใหไ้ ดอ้ ยู่ ณ สถานทต่ี รงนี้ ไดท้ าํ กจิ กรรมนนั้ ดว้ ยความเหน็ แกต่ วั ขาดความเมตตา กรณุ า เคารพ เกอื้ กลู ทาํ ดว้ ยความรบี เรง่ กดดนั กระวนกระวายใจ เป็นเหตุให้เราหามีความสุขสงบแห่งจิตใจไม่ ทางกลับกันเราสูญเสียโอกาส สําคัญนั้น แม้อาจได้อยู่ในสถานที่ๆ สมมติว่าสําคัญนั้นแล้วก็ตาม เพราะจิตใจ ไม่อยู่กับตัวเองอย่างแท้จริง แต่เต็มไปด้วยความอยาก บางทีอาจโกรธ ไม่พอใจ โมหะครอบงําอย่างแกะไม่ออก ทั้งๆ ท่ี ความเป็นพุทธะดํารงอยู่กับตัวเราอยู่ ทุกขณะ เพียงแค่กลับมาตระหนักรู้ลมหายใจอย่างที่เป็น กระทําทุกๆ หน้าที่ อย่างมีสติสัมปชัญญะ จิตจดจ่อประกอบด้วยเมตตา กรุณา กับสิ่งที่กําลัง กระทําอยู่ ไม่ว่าจะ พูด คิด หรือกระทําสิ่งใดๆ ก็ตาม
การกวาดพื้น ล้างจาน ถูพื้น ซักผ้า ล้างห้องนํ้า ยืนรอเข้าแถวอย่างมี สติสัมปชัญญะ รู้ตัวท่ัวพร้อม ด้วยความสงบสุข ก็สามารถสัมผัสใกล้ชิดกับ
22 : บ า ต ร เ ดี ย ว ท่ อ ง โ ล ก ๒
