Page 52 - Ebook
P. 52
ท่ีสําคัญการที่เขาตาบอดก็ลําบากเพียงพอแล้ว มาอินเดียถ้าเจอสภาพดังที่กล่าว ยิ่งลําบากกว่าและเป็นทุกข์มากกว่าคนปกติแน่นอน
เขาใช้เวลาช่ังใจอยู่พอสมควร แต่ในท่ีสุดเขาก็ตัดสินใจมาอินเดีย ในส่วนของพระเองซ่ึงเป็นผู้นําพาและต้องดูแลเขากลับไม่ได้คิดหรือเตรียมอะไร มากมายเป็นพิเศษให้เขา เพราะมั่นใจ เชื่อใจในสิ่งที่เขาปฏิบัติอยู่และรู้ว่า เขาพร้อม เมื่อจิตใจพร้อม แม้เขาจะมองไม่เห็นก็ตาม
“ไม่มีส่ิงใด ใครบนโลกน้ี ที่อยู่จีรังยั่งยืน”
เช้าวันน้ีเราเข้าสู่เมืองราชคฤห์ท่ีเคยเจริญรุ่งเรืองมากในสมัยพุทธกาล บดั นไี้ มเ่ หลอื รอ่ งรอยแหง่ ความเจรญิ นน้ั แมแ้ ตน่ อ้ ย มเี พยี งซากไมม่ ากทหี่ ลงเหลอื ให้เห็น ใครก็ตามท่ีอยากให้สิ่งใดๆ บนโลกใบน้ีเป็นเช่นเดิม โดยเฉพาะบุคคล หรือส่ิงท่ีรัก ส่ิงท่ีหลงใหล คงหาความสุขสงบที่แท้ในชีวิตไม่เจอ และความทุกข์ ความโศกเศร้า เสียใจรําพันคงปรากฏอย่างมิรู้จักจบสิ้น
ขณะจูงเขาเดินในบริเวณท่ีอดีต คือวัดเวฬุวัน ตโปทารามและทุกๆ ที่ ทเี่ รายา่ งกา้ วในดนิ แดนพทุ ธภมู ดิ ว้ ยกนั จะบอกเขาเสมอ ขอใหก้ า้ วยา่ งอยา่ งพทุ ธะ ดว้ ยการอยกู่ บั ลมหายใจและอยใู่ นอาการทสี่ งบ เพอ่ื เปน็ การแสดงซง่ึ ความเคารพ และความกตัญญูกตเวทีต่อพระพุทธองค์ ดําเนินตามรอยบาทพระศาสดา เพราะพระพุทธองค์ก็ทรงกระทําเช่นนั้นตลอดทั้งพระชนม์ชีพ และเรากําลังใช้ ทุกย่างก้าวเป็นการปฏิบัติบูชาพระพุทธองค์ เพราะทุกที่ๆ เราเหยียบสัมผัส พระองค์ทรงเคยประทับรอยพระบาทมาก่อน ขอให้เราเชื้อเชิญพระองค์ ทรงรว่ มเดนิ ทางไปกบั เราตลอดการเดนิ ทางและเราจะคอ่ ยๆ สมั ผสั ความสขุ สงบ ในตัวเอง เมื่อนั้นพระพุทธองค์อยู่ตรงนั้นกับเรา ไม่ว่าส่ิงที่ปรากฏข้างนอก จะเป็นอย่างไร ก็จะไม่ทําให้จิตใจเราเสียความสงบสุขไปได้เลย
เมอ่ื ไดบ้ รรยายสภาพผคู้ นทกี่ าํ ลงั ทาํ หนา้ ทขี่ องตนๆ ในบรเิ วณตโปทาราม แห่งนี้ เขารับรู้ได้ว่าชีวิตเขาช่างโชคดีย่ิงนักและโชคดีมากกว่าหลายๆ เท่า
40 : บ า ต ร เ ดี ย ว ท่ อ ง โ ล ก ๒
