Page 72 - Ebook
P. 72
ทีละน้อยๆ ไม่วิ่งหนี ผลักไส รังเกียจความไม่งดงาม ความไม่พอใจเหล่านั้น
เพราะทุกส่ิง เป็นเพียงการเคล่ือนไป เปล่ียนไปอยู่ตลอดเวลาไม่มีอะไร คงทน ไม่มีอะไรต้ังอยู่นาน แล้วมันก็ดับไปในท่ีสุด ไม่มีดี ชั่ว สวยงาม น่ารังเกียจ ชอบ ไม่ชอบ เม่ือมีความเป็นกลางๆ ของการรับรู้ ไม่หลงยินดี หรือปฏิเสธ กับสิ่งที่ปรากฏ เพราะทุกอย่างที่ปรากฏมาจากเหตุปัจจัยที่ประกอบกันขึ้นมา เท่าน้ัน ถ้าเรายังไม่เข้าใจ เข้าถึงในจุดนั้น เราจึงใช้โอกาสที่ประสบในสิ่งท่ี เราคิดว่าเป็นปัญหา เป็นทุกข์ กลับมามองอย่างลึกซึ้ง ไม่จม คร่ําครวญ ปรุงแต่ง เพ่ิมในทางลบกับปัญหาและความทุกข์เหล่าน้ัน แต่เราจะพัฒนาพลังแห่ง ทางบวกในตัวเราให้มากเท่าท่ีจะทําได้ ด้วยการกลับมาตระหนักรู้ในสิ่ง ทกี่ าํ ลงั เกดิ ขน้ึ กระทาํ อยใู่ นปจั จบุ นั ดาํ รงอยกู่ บั ลมหายใจแหง่ สตจิ นเกดิ เปน็ สมาธิ ระดบั หนง่ึ จติ ใจจะรสู้ กึ ขอบคณุ สาํ นกึ บญุ คณุ กบั ทกุ ปญั หา ความทกุ ขเ์ หลา่ นนั้ ที่เป็นเสมือนกระจกให้เราเห็นปริมาณของยึดมั่น ถือม่ันในตัวตน ของตนมาก เพียงไร
ขณะเดินอยู่ ณ วัดบนในวันนี้ ท้องฟ้าสีคราม ใบไม้ค่อยๆ เปล่ียนสี ผลัดใบ พร้อมรับกับสิ่งที่เปลี่ยนแปลงอย่างปกติ กับอากาศที่หนาวเหน็บในช่วง ฤดใู บไมร้ ว่ ง เปน็ ความงดงามกอ่ นจากกนั เพอื่ พบกนั ใหมต่ ราบยงั มเี ชอ้ื แหง่ การเกดิ ดาํ รงอยใู่ นทกุ ชวี ติ จนกวา่ จะหมดเชอื้ ของความยดึ มน่ั ถอื มนั่ กลายเปน็ เพยี งพลงั บริสุทธ์ิของธรรมชาติ
ทางทห่ี ลวงปเู่ คยเดนิ ทกุ วนั ๆ นาํ ผมู้ าปฏบิ ตั ภิ าวนาไดส้ มั ผสั ความสงบสขุ ในทุกย่างก้าว ด้วยลมหายใจแห่งสติ หยุดความคิดท้ังปวงขณะเดิน เดินเพียง เพ่ือเดิน สร้างพลังแห่งการเยียวยาความทุกข์ภายใน ในทุกย่างก้าวของตน การก้าวแต่ละก้าวจึงเป็นการก้าวท่ีมหัศจรรย์ เพราะเป็นย่างก้าวที่ค่อยๆ ปล่อยวาง ปล่อยวาง ปล่อยวาง
ไม่มีฉัน ผู้ท่ีเดิน ไร้เธอ ที่ร่วมเดิน เรํากลับอยู่ตรงน้ันด้วยกันอย่ํางแท้จริง
60 : บ า ต ร เ ดี ย ว ท่ อ ง โ ล ก ๒
