Page 92 - Volkel op de mat - Editie februari 2021
P. 92

Ons oude leventje…….

          Op het moment van schrijven komt het nieuws binnen: wéér een nieuwe
          variant  van  het  Covid-19  virus  ontdekt,  dit  keer  afkomstig  van  Zuid-
          Amerika. Het houdt maar niet op; om bang van te worden. Het is, in de
          geschiedenis,  mondiaal  gezien,  vaker  voorgekomen  dat  een  pandemie
          uitbrak. Deskundigen hebben lang geleden al voorspeld dat het weer een
          keer zou gaan gebeuren, zo’n pandemie. Dankzij een uitstekende gezond-
          heidszorg zijn wij gelukkig steeds de dans ontsprongen.
          En nu verlangen we meer dan ooit, dat ons oude leventje weer spoedig
          zal terugkeren.
          Maar ja,  dat oude leventje… Laten we het eens wat breder trekken…
          Werd het niet eens tijd dat vele zaken in de wereld opgefrist zouden wor-
          den?  Zie  Europa  als  een  fort,  dat  aan  alle  kanten  wordt  belaagd:  onze
          vrede, vrijheid, weelde en rijkdom zijn als paradijselijke visioenen voor
          vele mensen uit minder bedeelde landen. En dat werkt, logisch, als een
          magneet op hen. Hoe solidair kunnen we zijn?
          In ons oude leventje staat onze Moeder Natuur onder druk: het bodem-
          leven lijdt onder zware machines, irritante hoeveelheden zwerfafval, ge-
          wasbeschermingsmiddelen  en  monoculturen.  Door  de  verslechterde
          lucht-  en  waterkwaliteit  holt  de  biodiversiteit  achteruit.  De  opwarming
          van de aarde veroorzaakt heftige weersveranderingen, wereldwijd.
          In ons oude leventje worden de rijken steeds rijker en de armen steeds
          armer; de onderlinge verschillen worden groter. De 26 rijkste mensen op
          aarde hebben samen meer vermogen dan de armste helft van de wereld-
          bevolking,  3,8  miljard  mensen.  Grote  multinationals  manipuleren  over-
          heden.  Schandalen  zorgen  ervoor,  dat  het  vertrouwen  in  die  overheden
          vermindert.
          Misschien  zijn  wij,  als  gehele  mensheid,  voor  Moeder  Aarde  wel  een
          lastig soort bacterie, en doet de natuur haar werk … (helaas zonder te se-
          lecteren op welwillende mensen!)
          Een soort zelfhelend vermogen, zoals ons eigen lijf dat ook heeft….
          Misschien hebben we een virus nodig om tot inkeer te komen…!
          Groei gaat meestal langzaam, maar soms ook schoksgewijs! We weten en
          kunnen al zoveel en toch worden er dingen over het hoofd gezien.
          Ons oude leventje zou flink opgeschud mogen worden, zoals je bedden-
          goed en kussens opschudt.
   87   88   89   90   91   92   93   94   95   96   97