Page 6 - final 27-03

‫سخن نخست‬

‫با ياد دوست‬ ‫سيدحسين علوي آزاد‬

‫تاري ِخ روزگار سپري شده ايران‪ ،‬چنان درخت تنومندي استت کته‬ ‫مديريت مجموعه فرهنگي تاريخي سعدآباد‬
‫مردمان هر دوره به واسطه هنر خويش‪ ،‬آن را جواهرنشان ساختته‬
‫اند‪ .‬در هر دورهاي به رنگي و به شکلي‪ ،‬آن را چنان که زيتبتنتده‬
‫است‪ ،‬آراستهاند‪ .‬در دوره معاصر نيز ما وارثان اين تاريخ و هتنتر‪،‬‬
‫اهتمام ميورزيم تا بدين گنجينه کهنسال‪ ،‬حيات جاودان بخشيم‪.‬‬

‫مجموعه فرهنگي تاريخي سعدآباد که در بطن ختود روايتتهتاي‬
‫بسياري از تاريخ را انباشته است‪ ،‬سهم عمدهاي از شکوه تاريخ هنر‬
‫ايران و جهان را ميراث باني مينمايد‪ .‬در هريک از موزههاي ايتن‬

‫مجموعه گسترده‪ ،‬جلوههاي خاص از هنر رخنمايي ميکند‪.‬‬

‫موزه هنرهاي زيباي سعدآباد‪ ،‬با آثاري به قدمت بيش از چهارصتد‬
‫سال پيش تا دوره معاصر‪ ،‬چنان دايره التمتعتارفتي مصتور بتراي‬
‫پژوهش در سير تکاملي هنر ايران و جهان‪ ،‬به متوزهاي ختاص و‬
‫ويژه در جهت بازانديشي‪ ،‬تفکر و مطالعه تبديل شده است و بر آن‬
‫بوده و هست که با بهره گيري از دانش و تجربه انديشمندان ايتن‬

‫حوزه‪ ،‬گامهاي موثري را در شناخت هرچه بهتر آثارهنري و حفت‬
‫و نگهداري اين ميراث گرانبهاي بشري بردارد و در اين مسيتر بتا‬

‫دستاني گشاده به استقبال آينده ميرود‪.‬‬

‫نشريه فرهنگي هنري بوم موزه هنرهاي زيبا نيز از دل چتنتيتن‬
‫آرماني زاده شده است و اميد است که عرصهاي قدرتمتنتد بتراي‬

‫بالندگي تاريخ و هنر واقع شود‪.‬‬

‫بوم‬
‫‪1‬‬