Page 153 - De blauwe stem

De blauwe stem
m
he n el ei be m
he grote en h t kleine n et g chei en zij , maar el a r piegelen ’ Z ei fbe e e digde met en ei fbe e e lding va een l byrint.
Elke e var ng bren t o en s icht b j de ern, e e ren gen ron,
een re na n r inne . D t i voor ij o k lere -
melen, m a h rinn ren ’
Er v el een acht stilte. N r g imlacht .
Van Le wen tond op, liep en langz ht gz am re naar even n r het s herm.
‘J l m
ie erk uk, zei hij, ‘is gee sam k, nv zei tti g, h t is ee ont-
oeting. ei , ti -
g. Tu er en oe n, sen er ren en voel ei , ti -
g. Tu er en oe n, tussen l m
. ’
Hij eek naar Elin . Uit ind lijk, zei hij, ‘gaat elke wetenschap ver bewustzi n. e So Het vermog j, n en h m erva , zi og va in he e t.
en nd j, n en h hij, te he ben en te eten da je
die e vaart. Sommig kijken omho g, and ren aar de nen
maar het s d zelfde lik. Van L uwe gli lac te.
‘I de k dat ju lie he egr pen eb en,’ z De til e du rde no een aar t ll z le n.
To n begon r zac t applaus eerst arzele warm en oprecht.
warm n opre h .
‘Mooi ge egd,’ fluisterd iem nd ac terin ge e
N .
‘ tikte
No op e schouder.
‘D e s err bee den van ou, d e t wa t.’
Noor chte, op d e ucht ‘Dank nk je ng ar ’
Elin v eld de panning u t haar houd een rs lijden ‘Het een was rust g, a a r h t k Het am aan,’ z een klas enoo .
‘Het ging scho niet a ‘Het een ver ging scho l, a a r o k over ns.’
Van Lee wen teerd nog iet , le et r et de kt knikte.
n
knikt .
‘J llie h bben niet l h een ond zocht ’ z i hi , ‘maa -
b nden. Dat s wat etens l h