Page 13 - De ezel en de klaproos 2017
P. 13

U zag dat ik uw klompje op sleeptouw nam, waarbij het leek alsof u door mij in de problemen kwam.
Want het opspattende water creëerde hoge golven en de mens is dan ook wel eens wat verbolgen
dat hij zoveel problemen in zijn leven ontmoet...
hij doet toch zo zijn best, hij doet ’t toch allemaal goed?
Maar heus uw leven is niet bedoeld als straf! Als u zich bewust wordt hoe u in het leven staat, hoe u met de dingen van alledag omgaat
en met uw aandacht naar uw buik of voeten zakt, dan reageert u vanuit een innerlijk contact
al veel makkelijker op de vele vragen van buitenaf.
En ook al lijkt het soms een ruige vaart,
het is de ontdekkingstocht naar uw werkelijke aard. Een ‘leren herkennen’ van uw kabouternatuur,
u in uw klompje en ik aan het Grote Stuur.
Want voeren wij niet samen reeds vele mijlen?
Was ik niet eeuwenlang de wind in uw zeilen?
Gaf ik u niet te eten van het geestelijke brood? Herkent u mij niet meer, die u het levende water aanbood?
Maar het is één van de geestelijke wetten,
dat u zelf de eerste stap moet zetten.
Ik als uw Leraar mag niet interveniëren,
want de mens kiest zelf hoe hij zijn lessen wil leren.
Ik laat u niet los, maar wacht op u, ik ben er altijd
tot u ervoor kiest om door mij te worden begeleid.
Ik zet u niet overboord, van mij heeft u niets te vrezen, Ik ben immers wie ù bent, ik ben de energie van uw wezen.
***
91


































































































   11   12   13   14   15