Page 4 - Wijsheden 2017
P. 4

Aarde-elementen
Ik loop op een pad waarvan de bovenlaag bestaat uit zwarte en bruine sintels. Ik ben helemaal gefixeerd op dit sintelpad en zie daardoor niet wat er om me heen gebeurt.
Alle aandacht gaat naar het knarsende sintelpad. Ik voel het zelfs knarsen onder mijn voeten, alsof ik er op loop. Kronkelend strekt het pad zich uit naar de horizon.
Aan weerskanten staan palen, steeds op dezelfde afstand van elkaar en tussen deze palen is prikkeldraad gespannen. Dit prikkeldraad vormt een belemmering om van het pad af te gaan en als ik me niet wil bezeren, zal ik dus op het pad moeten blijven lopen.
In de verte tekenen zich bergen af en ik zie een kaal, glooiend landschap zonder begroeiing, bomen of struiken. De hele omgeving is grauw en straalt een troosteloze somberheid uit, waarin het pad en het hek van prikkeldraad duidelijk aanwezig zijn.
De hele entourage laat een situatie zien, waar ieder van u toch wel een aantal keren in uw leven in verzeild bent geraakt. De troosteloosheid, het gevoel te hebben door alles en iedereen verlaten te zijn.
Kijk alleen maar naar het pad: het is een sintelpad en dit betekent dat het pad bestaat uit resten van verbrande steenkool. Steenkool wordt gebruikt om warmte te creëren, om zodoende het leven van de mens wat aangenamer te maken. Maar deze sintels geven geen warmte af en het betekent dat dit pad de mens in zo'n situatie niet dát geeft, waar een mens behoefte aan heeft.
De mens die zich op dit pad begeeft, volgt een heel smal pad. Hij denkt ook binnen de afrastering te moeten blijven. Op dit smalle pad doet de mens verder geen indrukken op en wordt hij niet geprikkeld door de omgeving. Hier staat het prikkeldraad voor.
Dit hele tafereel geeft een somber beeld, maar wij weten dat de mens zich ook eerst bewust moet zijn van deze perioden. Want vrij vaak zien wij dat een mens veel moeite doet om uit dat gevoel van troosteloosheid te komen. Hij gaat allerlei dingen ondernemen om maar niet te voelen. Gaat mensen opzoeken, gaat naar een sportvereniging of keihard werken. Ieder heeft wel zijn eigen overlevingsmechanisme om maar niet te denken: als ik toelaat wat ik nou voel, dan zak ik nog dieper weg en dat wil ik niet. Dus zet ik alle zeilen bij, probeer mijzelf bij de les te houden en weer verder op mijn pad te gaan.
Maar als de mens zijn ogen sluit voor zijn werkelijke situatie dan zal deze hem blijven achtervolgen. Dus als u uw ogen sluit voor uw eigen depressie, voor uw eigen verdriet, voor uw eigen boosheid, of welke emotie ook, en u denkt: het is niet goed, het mag niet, daar moet ik toch iets positiefs tegenover zetten; dan zult u merken dat het heel lang goed gaat, totdat u even een zwak moment heeft en al deze oude onverwerkte emoties weer terugkomen.
U kunt beter snel door deze emoties gaan, dan stil te blijven staan.
U gaat dan leren begrijpen waarom deze emoties er zijn. Dat gebeurt niet als u hiervoor wegloopt en denkt: wat ik voel is slecht en dat mag niet, of mensen gaan mij als een zeur zien en willen dan niks meer met me te maken hebben.


































































































   2   3   4   5   6