Page 71 - Album compleet 2018-2.indd

Heb je even een momentje...
Dit prachtige gedicht heeft het volgende bij mij teweeg gebracht: Mijn oude en voor mij dierbare buurvrouw was overleden dus ik was een beetje van slag. We waren tenslotte al 60 jaar buren van elkaar en bij haar heb ik me altijd welkom gevoeld.
Ik lag in bed en slapen lukte maar niet. Dan het gedicht maar even, voor zover ik het uit mijn hoofd kende, “opzeggen”. Zo kon ik misschien mijn gedachten weg laten varen of laten verdwijnen in het opspattende water, en in slaap vallen. Ik lag op mijn rech- terzij en toen kwam ik bij: “maak contact met het ontvankelijke kind” en ik dacht: hoezo ontvankelijk kind, ik heb het gevoel dat ik op de wereld ben gezet en red je maar (niet welkom gevoeld), dus heb ik eigenlijk wel een blij en ontvankelijk kind in mij??
Toen kwam er zo’n blij en warm gevoel in mijn buik en ik dacht: “het is er toch” en ik sloot mijn armen er omheen. Heel fijn en ontroerend. Nog even liggen nagenieten en ik draaide op mijn rug. Nu nog een keer het gedicht dacht ik en dan lekker slapen.
Maar weer bij het ontvankelijke kind kwam er boven uit mijn buik een brokje energie met daarin een klein mensje, en dat kleine mensje dat was ik!! En het jubelde steeds: “ik mag er zijn, ik mag er zijn”!!! En deze jubel resoneerde door mijn hele li- chaam heen, een enorm blij en gelukkig gevoel. En ik huilde van allerlei emoties door elkaar heen maar vooral van ontroering! Een ervaring waar ik heel erg blij en dankbaar voor ben !!
Wilhelmien