Page 108 - PetPraUma 01
P. 108

)
                                                           )
                                                                  )
                                                                >
                            r
      r
                     ื
          ั้
                                                                        )
                                                                             ุ
  “ปนสน ไมเหมอนปนยาวนา นายพราน แต...ไดขาววา คณเคย
  เปFนนายตํารวจตระเวนชายแดนมาก)อนไม)ใช)หรือ”
                             ิ
                                         ึ้
         เสยงใสของดารนดงขดขน  รพนทรชะงก  ‘คปรบคนสวย’
                                 ั
                                     ั
                                                            ั
                                                                       ั
                                                                   ู)
                                                       "
                                                 ิ
            ี
               )
                              >
                                                           ิ
                                                      ี
                                                                                    ี้
                                                                             ิ
                                     ี
                                   >
                                               >
                                           >
  ของเขาเลนงานเขาเขาใหอกแลว รายเสยจรงๆ ม.ร.ว.หญงคนน
                                            >
                                                         ี
                                                ั่
  เขาคิดจอมพรานยิ้ม เล็งต)อไปแลวลนไก เสยงของมนแผดระเบด
                                                                                  ิ
                                                                    ั
                                                     ี
                                                                      O
  กกกองราวแกวห  ทามกลางความเงยบสงดของปาดงพงพท                                       ี่
             >
                               )
       >
                                                                                  ี
   ึ
                    >
                                                            ั
                        ู
  แวดล>อมอยู)มะขวิดลูกที่เขาเล็งยิง ไม)ได>สะดุ>งสะเทือนเลย
  “เหลว!”
  เสียงหวานใสร>องขึ้นเบาๆ ยั่วเขาโดยเจตนา
                                                                             ั้
                                           ุ
  รพนทรเลงอก  และปลอยกระสนออกไปอกอยางแชมชาทงสาม
                                                                     )
                                                              )
                                                                         >
                                                        ี
     ิ
                                )
                  ี
           "
              ็
                          >
                                                                   ั
                       )
                  ั
                             >
    ั
                                                               ุ)
  นด  ตอมามนไมไดเขาเปาหมายเลย  พรานหนมหวเราะออกมา
                                  \
          )
                                                 "
  พร>อมกับโคลงศีรษะ เชษฐา ไชยยันต ตบไหล)เขายิ้มๆ แต)ดา
  รินพูดลอยๆ มาอีกว)า
                                                        ั
                                                               ื
                      r
  “ศลปะการยงปนยาวกบปนสน  มนไมยกเหมอนกนนะ  คณ
                                                                     ั
                                                 ั
     ิ
                                        ั้
                                                                                  ุ
                                ั
                  ิ
                                                      )
                                    r
  ตัดสินใจถูกแล>วที่ใช>มีดเดินปOา แทนปrนสั้นติดตัว”
                                                                   >
                 )
                    >
                                                                             ู
         เขาไมไดตอบคาใดทงสน นอกจากหวเราะพรอมกบพด ดา
                                   ั้
                                      ิ้
                                                       ั
                                                                         ั
                            ํ
                                                                        ็
                                                                             Q
                             )
         >
   ิ
                                    ึ้
                                                 ุ
                                                        ุ
                                                             ั
  รนควา .357 ของหลอนขนมาบรรจกระสน หวเราะเหนฟนขาว
  สะอาดเปFนระเบียบงามแล>วก็พยักหน>า
                                                ิ
  “ไหน ส)องไฟเหมือนอย)างตะกี๊นี้อีกซ”
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 108
   103   104   105   106   107   108   109   110   111   112   113