Page 137 - PetPraUma 01
P. 137

ิ
                        ุ
                                      ิ
                                                                     ั
                                                                             ั
            ี
                                                   ุ
    ิ่
  เรมจะมความสนกเพลดเพลนในการคย  และเปนกนเองกบเขา
                                                                 F
  ขึ้นบ>าง
                                          ิ
                                                ี
  “วาแตเราเถอะ  จะไมสอนวธยงหมโคเดยก  หรอควายปาแอฟร                                  ิ
           )
                                                                           O
     )
                                                      ี๊
                                        ี
                                      ิ
                                                                ื
                              )
                                            ึ
                          >
  กันให>คุณรพินทร"ไดศึกษาไว>บ>างร?”
                                                                      ั
                                       ั
             "
                                                                           >
                                 )
              >
                                                                                   ํ
         ั
  ไชยยนตรองบอกมา หลอนหวเราะจนหนาแดง สะบดเสนผมดา
                                                       >
  ขลับที่ปลิวลงมาปรกหน>า ให>กลับไปเคลียอยู)กับไหล
                                                                    )
                                                               ิ
                                                        )
                                                                               >
                                                                      "
  “ฉนคยโมไปงนเองแหละ  ความจรงฉนไมเคยยงสตวอะไรไดเลย
         ุ
                                                                  ั
                                                  ั
                                               ิ
               >
                    ั้
     ั
                                          ิ
                                                           ็
   ั
                                      ั
  สกอยาง นอกจากพวกนก ฉนยงปนมามากกจรง แตสวนมากจะ
                                              r
                                                                       )
         )
                                                                     )
                                                               ิ
  เปFนการยิงเป\ากระดาษ คณคงไม)ถือและอย)านึกหมั่นไส>ไป
                                  ุ
                                                  >
                                                                >
  เลยนะ นายพราน ในกรณีที่ฉันอวดโมไปบาง แลวกควรจะถอฉน
                                                        >
                                                                                  ั
                                                                              ื
                                                                   ็
  เปFนลูกศิษย"ในการเดินปOาของคุณสักคน”
                                                              ี้
                                                   ิ
                                                        )
                ั
                    ู>
                                                                        ิ
  “เออ  ใหมนรจกรบรองสภาพความจรงอยางนเสยมงซ  อยาเอา
                                                                              )
              >
                                                                     ั่
                                                                 ี
                         ั
                     ั
  แต)อวดดีนัก” พี่ชายว)า
  “ผมเคยนั่งห>างดักสัตว"มาหลายครั้ง”
  ไชยยันต"ชวนสนทนาต)อไปอย)างสนุก
                                                               )
                                                        )
                                                                      ู
                                                          ั
                                                                                   Q
                                                                            >
                                  ี่
                                      F
                                          >
                                                 ั
                             )
  “พบอะไรๆ หลายอยางทเปนขอสงสย แตยงไมเคยพดใหใครฟง
                                                                >
                    ิ
                          ึ้
                                        ั้
                               >
                                    ั
                                                                    ็
                                             )
                                                )
  เลย  ตามปกตเราขนหางกนตงแตบายสโมง  แลวกแกรวทรมาน
                                                                         )
                                                     ี่
                                                                                 "
                            ุ)
  อยบนนนจนกวาจะรงเชาของอกวนหนง  เทาทผมเคยยงสตวได                                    >
            ั้
                                                                          ิ
     ู)
                                                                             ั
                      )
                                          ี
                                                               ี่
                                              ั
                                                    ึ่
                                                           )
                                 >
                                                           ี
  ทกครง เปนเวลาทพระอาทตยยงไมตกดน มแสงสวางพอใหเหน
                                                                               >
                                                      ิ
                                                                                  ็
                                                )
    ุ
               F
                                           ั
                                         "
                                     ิ
                                                                    )
                          ี่
         ั้
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 137
   132   133   134   135   136   137   138   139   140   141   142